Pieśń o stworzeniu II

A potem Bóg zstąpił pomiędzy wody światów,
głębiny przepaści
i rzekł:
„Niechaj rozstąpią się wody
i niech postanie Rozdzielenie,
które oddzieli wody od wód,
Przestrzeń od Przestrzeni”.
I stało się tak.

Wzburzył Bóg mocą swą pramorze,
Wielką Głębię
i rozdzielił ją na dwoje.
Uczynił Bóg Utwierdzenie;
uczynił też rozdział
między wodami, które są nad rozpostarciem;
i między wodami, które są pod rozpostarciem;
między miejscem wznoszenia
a miejscem ciążenia,
między tym co jaśnieje
a tym co ciemnieje,
i między miejscem chwały
a miejscem upadku.

I nazwał to Rozdzielenie niebem.
Tak stworzył Pan Niebo,
Niebo Niebios

i Otchłań.

A było to konieczne.

I był wieczór i był poranek – dzień drugi.

Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także

Wilno: „Vivat!” – sierpniowe koncerty ku czci...

W tym roku obchodzona jest 450. rocznica podpisania Unii Lubelskiej, która na ponad dwa wieki... więcej
Jarosław: Festiwal „Pieśń Naszych Korzeni” po raz 27....

Odbywający się od 27 lat w Jarosławiu Festiwal „Pieśń Naszych Korzeni” nie stroni od tematów... więcej
Kraków: Rusza festiwal Musica Divina – piękno,...

W pierwszej połowie sierpnia Kraków po raz kolejny gości grono znakomitych europejskich wykonawców kochających muzykę... więcej