Pieśni do Świętych Pańskich

Jest jakaś monotonia, którą odczuwa się, słuchając Pieśni do świętych Pańskich – najnowszej płyty Kapeli Brodów. Pierwsze wrażenie: powtarzalność rejestru dźwięków, krótkie zwrotki, pierwsza zawsze zaczyna się od wezwania Świętego, nieznacznie różniące się od siebie melodie, wolne tempo, w jakim rozwijają się historie…

Ascetyczna forma tych utworów skupia na tekście i tu zaczyna się prawdziwe bogactwo. Zachwycający staropolski język, którym opowiadane są historie Świętych, przenosi na zupełnie inny poziom wrażliwości. Trudno to wytłumaczyć: Kazał król wody nosić, Świętą Dorotę zamrozić / Z nieba gwiazdki padały, wodę jej zagrzewały / Dorota w wodę wstąpiła, jeszcze grzeczniejsza była. To pewnie te nieużywane dziś albo używane już w innym kontekście słowa są przyczyną dziwnego wzruszenia czy przejęcia. Opowieść dobiega końca, ale opowiadana jest jeszcze raz przez powtórzenie wątku muzycznego – już bez słów. Do głowy zaczyna docierać, że ta dziwna z zamierzchłych czasów historia wydarzyła się naprawdę. Więc wzruszenie.

Ale nie tylko. Jeszcze jakiś rozmach, siła, dzielność (heroiczność? takie słowo…), radość, duma, pewność, prosta i niezwykle wymowna wiara ludzi, że ci spośród nich, którzy już na pewno dzielą radość z Chrystusem, są ich opiekunami.

Co jeszcze? Naiwność. Ta pożądana cecha świętych, którzy wierzyli wbrew i pomimo. Jakieś echo tej dobrej naiwności jest też w tych pieśniach: Dałeś nam Ojca cnego Antoniego, / Nie stanie nam się na świecie nic złego. Ta płyta to przyjemność cofnięcia się w czasie, ale to także przyjemność odkrycia, że tradycja jest żywa. Może banał. Ale dlaczego go sobie odmówić?

Najnowsza płyta Brodów to okazja do obcowania ze Świętymi – niezwykły projekt Kapeli jest do kupienia i posłuchania w naszym sklepie.