Swej natury nie zmieniając, Pan stał się podobny do śmiertelnych;
w niewysłowiony sposób ciało przyjął z Ciebie, Przeczysta,
cały w Tobie zamieszkał, Panno, rodzicielko dziewicza,
chrześcijan pewna ucieczko.

Dom czcigodny, Trójcy świętej przybytek,
w Tobie widzimy, Boża Oblubienico przeczysta.
Poczęłaś Słowo, które jak Ojciec nie ma początku,
niezmienione w swym łonie nosiłaś;
do śmiertelników się stało podobne
i dla nas widzialne się stało,
choć Panem jest z natury niewidzialnym.

Oto jest cud wielki: Niewidzialny jako dziecko ujrzeć się dał.
W ramionach Twoich obejmowałaś Tego, którego opisać nie sposób,
którego z drżeniem wielbią aniołów zastępy;
przeto głosimy, żeś Ty Bogurodzicą.

Wybaw mnie, o Dobra, któraś jako dziewica zrodziła Dobrego,
dóbr wszelkich wielkiego dawcę.
Jako wszechwładcy matka, o Pani, swobodnie i śmiało do Niego masz dostęp.

Któż z ludzi, o Dziewico, wyjaśni tajemnicę Twego zrodzenia Syna?
I umysł, i rozum milkną, bo jako Panna porodziłaś, i Panną wciąż jesteś.

O przeczysta Pani,
królów i biskupów bastionie, diademie świetlisty,
wybawienie nasze, pełna chwały czysta Dziewico, raduj się!
Tyś wyzwoleniem Adama z dawnego przekleństwa,
Tyś dla Ewy pomocą,
raduj się, na wieki błogosławiona,
obdarowana na zawsze łaską.

Zgodnie Cię błogosławimy, my, wierni,
jako pośredniczkę naszego zbawienia;
poczęłaś bowiem Boga wszechrzeczy, ku zdumieniu całej natury,
i w niepojęty sposób zrodziłaś, bez bólu rodzenia,
przed zrodzeniem Syna, i w jego czasie, i po nim,
przeczystą pozostałaś.