Gdy [Jezus] posłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do Galilei. Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu [ziem] Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego, na drodze ku morzu, Zajordanie, Galilea pogan! Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci wzeszło światło. Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: „Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie”. (Mt 4.12 – 17)

Serdeczność precyzji Bożego działania, ciągłości Bożego słowa.

Warto zestawić:

W owym czasie pojawił się Jan Chrzciciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa: „Nawracajcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie”. (Mt 3.1 – 2)

Gdy [Jezus] posłyszał, że Jan został uwięziony usunął się do Galilei. Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: „Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie”.

Żadnej luki. Jana nauka się kończy, momentalnie zaczyna się nauka Jezusa. Podjęta, kontynuowana, potem rozwijana.

Jeszcze inne podobne zestawienie, nie mniej poruszające:

Ostatnie słowa Boga w Starym Testamencie Oto Ja poślę wam proroka Eliasza przed nadejściem dnia Pańskiego, dnia wielkiego i straszengo. I skłoni serca ojców ku synom, a serca synów ku ich ojcom, abym nie przyszedł i nie poraził ziemi klątwą. (Ml 3. 23 – 24)

Pierwsze słowa Boga w Nowym Testamencie Nie bój się Zachariaszu! Twoja prośba została wysłuchana: żona twoja Elżbieta, urodzi ci syna…on sam pójdzie przed Nim w duchu i z mocą Eliasza, żeby serca ojców nakłonić ku dzieciom, które wypowiada anioł Pański.

I anioł, i Jezus scalają to, co dla nas wydaje się być serią zdarzeń, w najlepszym razie ich następowaniem. Realizują zamysł i wolę, które za Izajaszem zauważa Mateusz.