Podręcznik do nauki łaciny kościelnej wydano w Hiszpanii

Autorami opracowania są czterej specjaliści hiszpańscy: Millán Aguilar Pérez, Vicente Calvo Fernández, Ignacio García Pinilla i Luis Inclán García-Robés. Napisali oni, że zastosowana przez nich metoda ma na celu „ułatwienie uczniowi dostępu do tekstów z zakresu łacińskiej tradycji biblijnej, patrystyki zachodniej, liturgii rzymskiej, teologii scholastycznej i prawa kanonicznego”.

Twórcy podręcznika proponują opanowanie przez uczącego się dwustu najczęściej używanych słów Wulgaty (czyli łacińskiego przekładu Pisma Świętego) i naukę tłumaczenia tekstów biblijnych, Mszału Rzymskiego, Kodeksu Prawa Kanonicznego, Katechizmu Kościoła Katolickiego, jak również powiedzonek i sentencji Wergiliusza, Seneki i innych autorów starożytnych.

Wśród ćwiczeń umieszczono fragmenty encyklik Jana Pawła II „Fides et ratio” i „Ecclesia de Eucharistia”, a obok nich wyjątki z klasycznych dzieł tradycji chrześcijańskiej, np. „O naśladowaniu Chrystusa” Tomasza a Kempis.

Książka zawiera też krótkie dzieje języka łacińskiego, począwszy od czasów przedliterackich, przez starożytność, okres klasyczny i postklasyczny, średniowiecze, odrodzenie aż po epokę neołacińską; wyjaśniono również takie odmiany tego języka jak łacina ludowa i chrześcijańska, będąca wersją łaciny późnej, postklasycznej, i tym samym różną od klasyki.

inf. KAI