Sam koncert był dla mnie całkowitym zaskoczeniem. Sequentię znałem tylko z jednego nagrania, dołączanego kiedyś na zasadzie insertu do książki o. Błażeja OP nt. teologii muzyki Hildegardy z Bingen. Jest to pod każdym względem coś innego niż to, co można było usłyszeć (i – co ważne – zobaczyć) na koncercie. Mały fragment można zobaczyć tu:

Teraz, kiedy od zakończenia Festiwalu mija już trzeci albo czwarty tydzień coraz bardziej fascynuje mnie to, co robi Benjamin Bagby. Być może dla tych, którzy dobrze znają jego twórczość/działalność będzie to truizm, ale absolutnie zachwyca mnie jego sposób opowiadania. Naprawdę można sobie na tej podstawie wyobrazić, czym była kiedyś sztuka snucia opowieści, sztuka ożywiania ich własnym głosem i gestem. Znalazłem na YT kilka króciutkich nagrań jego wykonania Beowulfa. Wspaniałe i powalające – tyle powiem.

P.S. A mówiąc o koncercie jarosławskim trzeba oddać też sprawiedliwość Norbertowi Rodenkirchenowi, świetnemu fleciście. Jego partia przy Voluspie, odegrana na flecie z kości łabędzia przyprawiła mnie o dreszcz.