Prefacja V Modlitwy eucharystycznej „C” (= ME na Msze w różnych potrzebach, wariant IV)

Notatki nt. pochodzenia Prefacji V Modlitwy eucharystycznej „C”.

Polski przekład wg MRp1986: „Zaprawdę godne to jest, abyśmy Tobie, Ojcze miłosierny, składali dziękczynienie: Tyś nam dał swego Syna, Jezusa Chrystusa, naszego Brata i Odkupiciela. W Nim objawiłeś swoją miłość wobec maluczkich i  ubogich,  wobec chorych i odrzuconych przez ludzi. Chrystus nie zamyka się nigdy na potrzeby i cierpienia braci. On życiem i słowem ogłosił światu, że Ty jesteś Ojcem i troszczysz się o wszystkie swoje dzieci. Za te znaki Twojej dobroci wychwalamy Cię i błogosławimy…”

Tekst typiczny z MR2002/2008: „Vere dignum et iustum est, aequum et salutare, nos tibi semper et ubique gratias agere, Pater misericordiarum et Deus fidelis: Quia Iesum Christum Filium tuum, Dominum ac redemptorem nobis dedisti. Semper ille misericordem se ostendit erga parvulos et pauperes, infirmos et peccatores atque proximum se fecit oppressis et afflictis. Verbo et opere mundo nuntiavit te esse Patrem omniumque filiorum tuorum curam habere. Et ideo cum Angelis…”.

Są tu dość znaczące różnice między tekstem typicznym a wcześniejszym.

Roboczy przekład tekstu łacińskiego: „Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, Ojcze miłosierdzia i Boże wierny, ponieważ dałeś nam Syna swego Jezusa Chrystusa jako Pana i Odkupiciela. On zawsze okazywał się miłosiernym wobec maluczkich i ubogich, wobec chorych i grzeszników oraz stał się bliskim wobec uciśnionych i smutnych. Słowem i czynem objawił, że jesteś Ojcem troszczącym się o wszystkie swoje dzieci. Dlatego z Aniołami…”.

Pochodzenie: Prefacja jest oczywiście nowa. W jej tle są te wszystkie fragmenty Nowego Testamentu, zwłaszcza Ewangelii, które ukazują Chrystusa jako pochylającego się nad ludzką biedą: np. wiele opisów cudów, część przypowieści (np. Łk 15), słowa pociechy do usiśnionych (Mt 11, 28-30). Niektóre sformułowania są wprost wzięte z tekstów biblijnych, np. 2 Kor 1, 3 (Ojciec miłosierdzia) czy 1 Kor 1, 9 (Bóg wierny).


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Zobacz także

Maciej Zachara MIC

Maciej Zachara MIC na Liturgia.pl

Urodzony w 1966 r. w Warszawie. Marianin. Rocznik święceń 1992. Absolwent Papieskiego Instytutu Liturgicznego na rzymskim "Anselmianum". W latach 2000-2010 wykładał liturgikę w WSD Księży Marianów w Lublinie, gdzie pełnił również posługę ojca duchownego (2005-2017). W latach 2010-2017 wykładał teologię liturgii w Kolegium OO. Dominikanów w Krakowie. Obecnie pracuje duszpastersko w parafii Niepokalanego Poczęcia NMP przy ul. Bazylianówka w Lublinie. Ponadto jest prezbiterem wspólnoty neokatechumenalnej na lubelskiej Poczekajce, a także odprawia Mszę św. w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego w rektoralnym kościele Niepokalanego Poczęcia NMP przy ul. Staszica w Lublinie....