Oficjalny polski przekład: Aby doprowadzić do pełni misterium paschalne, zesłałeś dzisiaj Ducha Świętego na wszystkich, których uczyniłeś swoimi przybranymi dziećmi, jednocząc ich z Twoim Jednorodzonym Synem. Duch Święty w początkach Kościoła dał wszystkim narodom poznać prawdziwego Boga i zjednoczył różne języki w wyznawaniu tej samej wiary.

Oryginał łaciński: Tu enim, sacramentum paschale consummans, quibus, per Unigeniti tui consortium, filios adoptionis esse tribuisti, hodie Spiritum Sanctum es largitus; qui, principio nascentis Ecclesiae, et cunctis gentibus scientiam indidit deitatis, et linguarum diversitatem in unius fidei confessione sociavit.

Pochodzenie: Jest to prefacja skomponowana w ramach posoborowej reformy liturgii, natomiast powstała ona ze złożenia razem dwóch prefacji dawniejszych, zawartych w Suplemencie św. Benedykta z Aniane do papieskiego Sakramentarza gregoriańskiego (ok. 810/815 r.) – Sp 1614 (prefacja Wigilii Zesłania Ducha Świętego) i 1615 (prefacja poniedziałku w oktawie Pięćdziesiątnicy). Pierwsza z nich jest nieco przekształconą prefacją alternatywnego formularza Wigilii Pięćdziesiątnicy z Sakramentarza gelazjańskiego (ok. 628/715 r.) – GeV 634. Prefacja Sp 1614 stanowi pierwszą część prefacji aktualnej, do słów „Spiritum Sanctum es largitus”, dalsza część wzięta z prefacji Sp 1615.

Mszał Piusa V, Prefacja o Duchu Świętym

Polski przekład wg łac.-pol. Mszału z 1968 r.: On to wstąpił do nieba i siedząc po Twojej prawicy zesłał w dniu dzisiejszym na przybrane dzieci obiecanego Ducha Świętego.

Oryginał łaciński: Qui, ascendens super omnes caelos, sedensque ad dexteram tuam, promissum Spiritum Sanctum hodierna die in filios adoptionis effudit.

Pochodzenie: Jest to stara rzymska prefacja z Pięćdziesiątnicy. Poświadcza ją Sakramentarz leoniański (= Sakramentarz z Werony, ok. 560/590 r.) – Ve 202, gdzie jest to prefacja Wigilii Pięćdziesiątnicy. W tej samej funkcji przejmie ją Sakramentarz gelazjański – GeV 627, natomiast w Sakramentarzach gregoriańskich, zarówno papieskim (ok. 625/638 r.) oraz typu II (ok. 650/683 r.) będzie to już prefacja zarówno Wigilii jak i samej niedzieli Pięćdziesiątnicy – GrH 522 i 528 oraz GrP 462 i 466a. W obu Sakramentarzach gregoriańskich po raz pierwszy pojawia się fraza „hodierna die” (dzisiaj), wcześniej nieobecna.

Jest to również prefacja Mszy wotywnych o Duchu Świętym, opuszcza się wtedy „hodierna die”. W takiej również funkcji ma tę prefację Mszał Pawła VI.