Prefacja na poświęcenie ołtarza

Już bez związku z dniami liturgicznymi zamieszczam notatki nt. prefacji, które jeszcze pozostały. Dziś nt. Prefacji na poświęcenie ołtarza w Mszale Pawła VI.

Oficjalny polski przekład: „On będąc prawdziwym Kapłanem i prawdziwym Darem ofiarnym, nakazał nam sprawować na wieki pamiątkę ofiary, którą sam Tobie złożył na ołtarzu krzyża. Dlatego lud Twój zbudował ten ołtarz, który Tobie, Panie, z radością poświęcamy. Miejsce to jest naprawdę święte, tutaj bowiem składamy sakramentalną Ofiarę Chrystusa, tutaj oddajemy doskonałą chwałę Bogu i tutaj się dokonuje nasze odkupienie. Tutaj przygotowany jest stół Pański, przy którym Twoje dzieci karmione Ciałem Chrystusa, gromadzą się jako jeden święty Kościół. Tutaj wierni czerpią Twojego Ducha ze zdrojów wypływających z Chrystusa jako duchowej skały, przez co sami stają się ofiarą świętą i żywym ołtarzem”.

Oryginał łaciński: „Qui verus sacerdos veraque effectus hostia, memoriale sacrificii, quod ipse in ara crucis tibi obtulit, nobis praecepit in perpetuum celebrare. Ideo populus tuus hoc erexit altare, quod tibi, Domine, exsultantes dicamus. Hic est vere locus excelsus, ubi Christi sacrificium in mysterio iugiter offertur, laus tibi perfecta tribuitur nostraque exseritur redemptio. Hic dominica mensa paratur, ad quam filii tui, Christi Corpore refecti, in unam et sanctam congregantur Ecclesiam. Hic fideles Spiritum tuum hauriunt de fluminibus a Christo, spiritali petra, manantibus, per quem et ipsi fiunt oblatio sancta, vivum altare”.

Pochodzenie: To jest nowa prefacja, ułożona w ramach posoborowej reformy liturgii. W niektórych miejscach można wychwycić odniesienia do tekstów biblijnych:

Hbr 5, 5-6 (por. Ps 110, 4) – Chrystus Kapłanem;

Jer 30, 18 – miejsce wzniesione (nieobecne w polskim tłumaczeniu);

Iz 12, 3 – czerpanie wody ze zdrojów zbawienia;

1 Kor 10, 4 – Chrystus duchowa skała.

Johnson i Ward uznali, że źródłem inspiracji mogła być prefacja na rocznicę poświęcenia bazyliki w rzymsko-frankijskim Sakramentarzu z Angoulême (jeden z Frankijskich Sakramentarzy Gelazjańskich, po 800 r. – Ang 2485), ale nie widzę żadnej racji dla takiej supozycji, nie dostrzegam podobieństwa między obu tekstami.


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Zobacz także

Maciej Zachara MIC

Maciej Zachara MIC na Liturgia.pl

Urodzony w 1966 r. w Warszawie. Marianin. Rocznik święceń 1992. Absolwent Papieskiego Instytutu Liturgicznego na rzymskim "Anselmianum". W latach 2000-2010 wykładał liturgikę w WSD Księży Marianów w Lublinie, gdzie pełnił również posługę ojca duchownego (2005-2017). W latach 2010-2017 wykładał teologię liturgii w Kolegium OO. Dominikanów w Krakowie. Obecnie pracuje duszpastersko w parafii Niepokalanego Poczęcia NMP przy ul. Bazylianówka w Lublinie. Ponadto jest prezbiterem wspólnoty neokatechumenalnej na lubelskiej Poczekajce, a także odprawia Mszę św. w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego w rektoralnym kościele Niepokalanego Poczęcia NMP przy ul. Staszica w Lublinie....