Oficjalny polski przekład: „On się narodził z Matki Dziewicy, ludzi czystego serca nazwał błogosławionymi, a swoim życiem uczył osiągać szczyty czystości. On zawsze pragnął pełnić Twoją wolę i stawszy się dla nas posłużnym aż do śmierci, oddał się Tobie w doskonałej ofierze. On wezwał do gorliwej służby Twojemu majestatowi tych, którzy ze względu na Ciebie wyrzekają się wszystkiego na ziemi, i zapewnił ich, że znajdą skarby w niebie”.

Oryginał łaciński: „Qui, de radice Virginis flos illibatus egressus, mundos corde dixit beatos suaque conversatione docuit castitatis fastigium. Qui tuis semper beneplacitis optavit haerere, et, usque ad mortem pro nobis factus oboediens, hostiam se tibi voluit perfectae suavitatis offerre. Qui omnia propter te relinquentes in terris ad servitium tuae maiestatis dicavit impensius et caelorum confirmavit inventuros esse thesaurum”.

Pochodzenie: To jest nowa prefacja, skomponowana w ramach posoborowej reformy liturgii. Jej źródłami są przede wszystkim teksty biblijne:

Iz 11, 1 – „flos de radice” (odrośl z korzenia), nieobecne w polskim przekładzie;

Mt 5, 8 – błogosławieni czystego serca;

Flp 2, 8 – posłuszny aż do śmierci;

Mt 19, 27; Łk 5, 11 – pozostawili wszystko;

Mt 19, 21 – skarb w niebie.

Uważasz, że nasze treści są wartościowe?

Przekaż 1,5% podatku dochodowego na rozwój serwisu Liturgia.pl,
wpisując w zeznaniu podatkowym numer KRS: 0000 354 036

Więcej informacji
i nasz film

Wypełnij zeznanie
online za darmo

Zamów przypomnienie
kiedy chcesz

Zarekomenduj nas
swoim znajomym