Prefacja o Objawieniu Pańskim

Notatki o pochodzeniu Prefacji o Objawieniu Pańskim w Mszałach Pawła VI i Piusa V. Umieszczam z dwudniowym wyprzedzeniem, ponieważ wyjeżdżam i wrócę dopiero w niedzielę późno wieczorem.

Mszał Piusa V

Zaczynam od Mszału Piusa V, ponieważ jego Prefacja o Objawieniu Pańskim jest źródłem dla prefacji z Mszału Pawła VI.

Przekład z łac.-pol. Mszału z 1968 r.

Albowiem kiedy Jednorodzony Syn Twój ukazał się w naszej śmiertelnej naturze, udzielił nam na nowo światła swojej nieśmiertelności.

Oryginał łaciński

Quia, cum Unigenitus tuus in substantia nostrae mortalitatis apparuit, nova cum immortalitatis suae luce reparavit.

Pochodzenie

Prefacja pojawia się w najstarszych zachowanych sakramentarzach rzymskich, zarówno w Sakramentarzu gelazjańskim (ok. 628/715 r.), gdzie jest to prefacja wigilii Epifanii (GeV 59), jak też w obu Sakramentarzach gregoriańskich, zarówno papieskim (pierwsza redakcja ok. 625/638 r.) i typu II, czyli prezbiteralnym, zwanym także padewskim (ok. 650/683 r.), gdzie jest to prefacja w dzień Epifanii (papieski: GrH 89; padewski: Pa 60).
Najprawdopodobniej autorem prefacji jest św. Leon Wielki, tak uważał niemiecki historyk A.P. Lang, na jego opinię powołał się Mario Righetti w swojej monumentalnej Storia liturgica, t. 2, Mediolan 1969 (3. wyd.), s. 108.

Mszał Pawła VI

 

Oficjalny przekład polski:

Dzisiaj w Jezusie Chrystusie, który jest światłością świata, objawiłeś wszystkim narodom tajemnicę naszego zbawienia. Gdy Syn Twój ukazał się na ziemi jako śmiertelny człowiek, obdarzyłeś nas na nowo udziałem w Jego nieśmiertelnej chwale.

 

Oryginał łaciński:

Quia ipsum in Christo salutis nostrae mysterium hodie ad lumen gentium revelasti, et, cum in substantia nostrae mortalitatis apparuit, nova nos immortalitatis eius gloria reparasti.

 

Pochodzenie:

Źródłem jest prefacja starsza, w pierwszej części uzupełniona w oparciu o jedną z prefacji na Narodzenie Pańskie w Sakramentarzu leoniańskim (Sakramentarz z Werony), ok. 560/590 r.; Ve 1247.

Fragment prefacji Ve 1247, wykorzystany przy komponowaniu prefacji aktualnej:
Hoc praesertim die, quo ipsum salutis nostrae sacramentum et in lucem gentium revelasti…

Tego właśnie dnia, w którym ukazałeś Go jako sakrament naszego zbawienia i jako światło dla narodów…

Według francuskiego historyka Antoine Chavasse’a, prefacja Ve 1247 przynależy do grupy formularzy skomponowanych przez papieża Wigiliusza (537-555) w okresie wojny gockiej i oblężenia Rzymu przez Ostrogotów pod wodzą Witigisa (537/538 r.).


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Zobacz także

Maciej Zachara MIC

Maciej Zachara MIC na Liturgia.pl

Urodzony w 1966 r. w Warszawie. Marianin. Rocznik święceń 1992. Absolwent Papieskiego Instytutu Liturgicznego na rzymskim "Anselmianum". W latach 2000-2010 wykładał liturgikę w WSD Księży Marianów w Lublinie, gdzie pełnił również posługę ojca duchownego (2005-2017). W latach 2010-2017 wykładał teologię liturgii w Kolegium OO. Dominikanów w Krakowie. Obecnie pracuje duszpastersko w parafii Niepokalanego Poczęcia NMP przy ul. Bazylianówka w Lublinie. Ponadto jest prezbiterem wspólnoty neokatechumenalnej na lubelskiej Poczekajce, a także odprawia Mszę św. w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego w rektoralnym kościele Niepokalanego Poczęcia NMP przy ul. Staszica w Lublinie....