Prefacje o Najświętszym Sercu Pana Jezusa

Notatki nt. pochodzenia Prefacji o Najświętszym Sercu Pana Jezusa, obowiązujących w dzisiejszą uroczystość w Mszałach Pawła VI i Piusa V.

Mszał Pawła VI

Oficjalny polski przekład: „On wywyższony na krzyżu, w swojej nieskończonej miłości ofiarował za nas samego siebie. Z Jego przebitego boku wypłynęła krew i woda, i tam wzięły początek sakramenty Kościoła, aby wszyscy ludzie, pociągnięci do otwartego Serca Zbawiciela, z radością czerpali ze źródeł zbawienia”.

Oryginał łaciński: „Qui, mira caritate, exaltatus in cruce, pro nobis tradidit semetipsum, atque de transfixo latere sanguinem fudit et aquam, ex quo manarent Ecclesiae sacramenta, ut omnes, ad Cor apertum Salvatoris attracti, iugiter haurirent e fontibus salutis in gaudio”.

Pochodzenie: To jest nowa prefacja, ułożona w ramach posoborowej reformy liturgii, inspirująca się tekstami biblijnymi i patrystycznymi:

– „exaltatus in cruce” – J 3, 14 i/lub J 12, 32;

– „tradidit semetipsum” – Ga 2, 20 i/lub Ef 5, 2;

– „atque de transfixo latere sanguinem fudit et aquam” – J 19, 34 ;

– „ex quo manarent Ecclesiae sacramenta” – św. Augustyn, Tractatus in Ioannem 120, 2 i św. Paulin z Noli, List 42, 4;

– „iugiter haurirent e fontibus salutis in gaudio” – Iz 12, 3 (inspiracją do posłużenia się akurat tym tekstem Izajasza był tytuł i początek encykliki Piusa XII Haurietis aquas z 1956 r. o kulcie NSPJ)

 

Mszał Piusa V

Przekład wg łac.-pol. Mszału z 1968 r.: „Z Twojej woli Jednorodzony Syn Twój wiszący na krzyżu, został przebity włócznią żołnierza, aby otwarte Serce, skarbiec Bożej hojności, zlewało na nas strumienie zmiłowania i łaski; aby to Serce, które nigdy nie przestało płonąć ku nam miłością, było schronieniem dla pobożnych, a dla pokutujących otwartą bramą zbawienia”.

Oryginał łaciński: „Qui Unigenitum tuum in Cruce pendentem lancea militis transfigi voluisti, ut apertum Cor, divinae largitatis sacrarium, torrentes nobis funderet miserationis et gratiae, et, quod amore nostri flagare numquam destitit, piis esset requies et paenitentibus pateret salutis refugium”.

Pochodzenie: Prefacja ta stanowi część formularza mszalnego o Najświętszym Sercu Pana Jezusa, ułożonego w 1928 r. z inicjatywy Piusa XI przez o. Henri Quentin OSB (+ 1935).


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Zobacz także

Maciej Zachara MIC

Maciej Zachara MIC na Liturgia.pl

Urodzony w 1966 r. w Warszawie. Marianin. Rocznik święceń 1992. Absolwent Papieskiego Instytutu Liturgicznego na rzymskim "Anselmianum". W latach 2000-2010 wykładał liturgikę w WSD Księży Marianów w Lublinie, gdzie pełnił również posługę ojca duchownego (2005-2017). W latach 2010-2017 wykładał teologię liturgii w Kolegium OO. Dominikanów w Krakowie. Obecnie pracuje duszpastersko w parafii Niepokalanego Poczęcia NMP przy ul. Bazylianówka w Lublinie. Ponadto jest prezbiterem wspólnoty neokatechumenalnej na lubelskiej Poczekajce, a także odprawia Mszę św. w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego w rektoralnym kościele Niepokalanego Poczęcia NMP przy ul. Staszica w Lublinie....