Propozycje doboru pieśni na VI niedzielę zwykłą roku B

Dla Chrystusa żadna choroba nie jest przeszkodą, w dzisiejszych czytaniach Jezus ukazany jest jako lekarz duszy i ciała, zdolny oczyścić z trądu cielesnego, ale także a może przede wszystkim duchowego. Potrafi sprawić że odrzucenie nas przez innych jest odwracalne. Dlatego śpiewy towarzyszące liturgii powinny mówić o uleczeniu, a także zawierać w swojej treści zawierzenie Jezusowi jako temu który przychodzi nas uzdrowić i zbawić.

Skomentuj

Wejście: Duch Pański nade mną (m.: D. Kusz OP , Pieśń o nadziei, s. 20) ?
Oto jest dzień który dał nam Pan ( m.: A. Gouzes OP, Niepojęta Trójco, s. 199) ?
Oto jest dzień (B. Korejs – ze zbiorów Ośrodka Liturgicznego) ?W pierwszym śpiewie jest mowa o Wybrańcu Pana który przychodzi głosić dobra nowinę i leczyć choroby, pozostałe śpiewy opowiadają o radości tajemnicy zmartwychwstania. ?
Boże lud Twój czcią przejęty (Siedlecki) ?Śpiew na wejście jest błaganiem skruszonego grzesznika o litość i uznaniem wszechmocy Boga, który leczy wszelkie choroby duszy i ciała. Śpiew nawiązuje do Psalmu responsoryjnego i Ewangelii.

Aspersja: Converte nos(m.: Taize, opr. D. Kusz OP) ?Pieśń o charakterze pokutnym nawiązuje do aktu skruchy.
Psalm: Rectus (ze zbiorów Ośrodka Liturgicznego)
?Psalm nr 8 (m.: J. Gałuszka OP, Niepojęta Trójco, s. 60) ?Melodie tych psalmów prowadzą do radosnej refleksji nad człowiekiem który się nawraca pod wpływem uzdrawiającego dotknięcia Jezusa.
Alleluja: Jamneńskie lub De Hyacinte (ze zbiorów Ośrodka Liturgicznego) ?Podobnie jak Missa de Sanctis, śpiew oparty jest na harmonii modalnej co nadaje mu uroczysty i podniosły charakter, z kolei De Hyacinte jest radosnym śpiewem który mówi o przychodzącym dobrym zbawcy który przychodzi leczyć nasze choroby.
Przygotowanie darów: Miłosierny Pan i łaskawy (m.: J. Sykulski, Niepojęta Trójco, s. 150) ?Psalm mówiący o miłosierdziu i łaskawości Boga który „ odpuszcza winy i leczy wszystkie choroby” ?
Z rąk kapłańskich przyjmij Panie (Siedlecki) ?Śpiew ten nawiązuje do czynności liturgicznej przygotowania darów oraz do Modlitwy nad darami, w której słyszymy m. in. : ”niech ta ofiara oczyści nas i odnowi”.
Komunia: Skosztujcie i zobaczcie jak dobry jest Pan (Siedlecki lub opr.: D. Kusz OP) ?Mądrość stół zastawiła obficie ( m.: A. Gouzes OP, Niepojęta Trójco,s. 170) ?Śpiew mówi o Bożej opiece i trosce Boga o swoje stworzenie, zawiera wersy mówiące o kosztowaniu dobroci Pana a to chyba najlepiej oddaje, aspekt przyjmowania Ciał a i Krwi Pańskiej. Wszystkie te śpiewy oparte są o tekst Ps. 34. ?
U drzwi Twoich stoję Panie (Siedlecki) ?Jezus „zdjęty litością” uzdrowił trędowatego. Prośmy i my o litość wołając słowami pieśni eucharystycznej: ” U drzwi Twoich stoję Panie, czekam na Twe zmiłowanie”
Uwielbienie: Panie mój, cóż Ci oddać mogę (Siedlecki) ?Wysławiajmy Pana za „bezmiar niezliczonych łask” , którymi nas na co dzień obdarza.
Wyjście: Wielkie są dzieła(m.: J. Sykulski – ze zbiorów Ośrodka Liturgicznego) ?Pieśń wychwala potęgę i Baranka żyjącego na wieki Boga który przyszedł uleczyć swój lud. ?
Boże mocny, Boże cudów (Siedlecki, zwrotki 1-2) ?Pan jest Bogiem, który „dobroć, moc i łaskę ma”. Błagajmy Go : „łaska Twa niech wzmacnia nas, byśmy mężnie ku wieczności szli z weselem i bez zmaz” .
Msza: Missa Orientalis (m.: J. Sykulski, Niepojęta Trójco, s. 35) ?
Missa de Sanctis (m.: P. Bębenek – ze zbiorów Ośrodka Liturgicznego)
?Missa Orientalis zastosowaniem harmoniki i rytmiki właściwej muzyce cerkiewnej wprowadza nastrój pełen pokoju i refleksji co sprzyja kontemplacji treści; z kolei Missa de Sanctis ma podniosły charakter, a przez jej harmoniczne nawiązania do skal modalnych chorału zbliża się opracowaniem do estetyki renesansu.
Uwaga!!! Ze względu na dość odmienny muzyczny charakter obydwu mszy należy dobrać do nich odpowiednie alleluja. Do Missa de Sanctis proponuję Jamneńskie zaś do Missa Orientalis, De Hyacitnte ze względu na podobne charaktery.
Jakub Grzywa OP,
Mariusz Ryś

 

 

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także

Tomasz Dekert

Tomasz Dekert na Liturgia.pl

Urodzony w 1979 r., doktor religioznawstwa UJ, wykładowca w Instytucie Kulturoznawstwa Akademii Ignatianum w Krakowie. Główne zainteresowania: literatura judaizmu intertestamentalnego, historia i teologia wczesnego chrześcijaństwa, chrześcijańska literatura apokryficzna, antropologia kulturowa (a zwłaszcza możliwości jej zastosowania do poprzednio wymienionych dziedzin), języki starożytne. Autor książki „Teoria rekapitulacji Ireneusza z Lyonu w świetle starożytnych koncepcji na temat Adama” (WAM, Kraków 2007) i artykułów m.in. w „Teofilu”, „Studia Laurentiana” i „Studia Religiologica”. Mąż, ojciec czterech córek i dwóch synów.