Propozycje doboru śpiewów na II Niedzielę Wielkiego Postu, rok B

„O Tobie mówi moje serce: Szukaj Jego oblicza. Będę szukał oblicza Twego, Panie, nie zakrywaj przede mną swojej twarzy” (Antyfona na wejście). Piotr, Jakub i Jan na szczycie góry zobaczyli Oblicze Pana jaśniejące chwałą. Nie wiedzieli jeszcze, że przyjdzie im zejść, wrócić do codzienności, a potem przeżyć Mękę i Śmierć Chrystusa. Nie wiedzieli, że to widzenie ma pokrzepić ich wiarę, by w Synu Człowieczym cierpiącym i umęczonym ciągle widzieli jaśniejącą Twarz Boga. Nie wiedzieli, że zanim ujrzą Jego Oblicze w wieczności, będą jeszcze musieli naśladować Pana i Mistrza niosącego krzyż. Ale chyba to właśnie jest tajemnica paschalna. Czytania II Niedzieli Wielkiego Postu ukazują najpierw ofiarę i posłuszeństwo Abrahama, potem – Jezusa przemienionego na górze, w chwale i mocy Ojca. Droga do paschalnej radości – posłuszeństwo i ofiara.

Wejście: Chwała Tobie, Boże (t. św. Klemens Aleksandryjski, tł. ks. M. Starowieyski, m. J. Gałuszka, Niepojęta Trójco, t. I, str. 163).

Jak Apostołowie na szczycie góry możemy słowami tej pieśni wychwalać Pana, którego szaty są lśniąco białe, tak jak nikt na ziemi wybielić nie zdoła. Niech będzie cześć „Synowi Przepotężnemu, w jedności Ducha, ku chwale Ojca”.

Przygotowanie darów: Nawróć nas, Panie(t. Liturgia Godzin, m. J Gałuszka, Niepojęta Trójco, t. II, str. 291).

Piotr, Jakub i Jan nie wiedzieli, co mówić, tak byli przestraszeni. Niegodni by oglądać Jaśniejące Oblicze Boga. Stąd prośba o nawrócenie, by On dni nasze zamienił na dawne, by oznajmił, jaką drogą kroczyć, by nauczył czynić Jego wolę. I jak w Antyfonie – „nie ukrywaj przed mną swojego oblicza”.

Komunia: Bóg tak ukochał świat (m. A. Gouzes OP, opr. br. dominikanie, Niepojęta Trójco, t. I, str. 173).

„Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam? On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby wraz z Nim i wszystkiego nam nie darować?” – św. Paweł przypomina nam dzisiaj w Liście do Rzymian. Nikt nas nie może odłączyć od Jego miłości. Spożywamy Ciało Chrystusa, które jest nasza mocą, naszym życiem, naszym zwycięstwem.

Uwielbienie: Laudate omnes gentes (m. Taize, Niepojęta Trójco, t. I, str. 289).

Niech chwalą Pana wszystkie narody, bo wypełnił obietnice dane Abrahamowi i rozmnożył jego potomstwo jak piasek i gwiazdy. Niech chwalą Pana wszystkie narody, bo własnego Syna nie oszczędził, byśmy mieli życie. Niech chwalą Pana wszystkie narody.

Zakończenie: Bądź mi litościw (Siedlecki str. 356; t. F. Karpiński, mel. trad, opr. R. Wędzicki OP, Niepojęta Trójco, t. II, str. 263 ).

Trzeba nam prosić Boga o miłosierdzie, byśmy mogli razem z nim przejść Mękę i Śmierć i uczestniczyć w radości Jego Zmartwychwstania. I jeszcze raz wołamy: „nie oddalaj mię od ojcowskiej twarzy, nie chciej mi bronić Twojego natchnienia, racz wrócić radość (….), chciej mi otworzyć usta moje, Panie, bym śpiewał chwałę Twojego Imienia”.

Zobacz także