Propozycje doboru śpiewów na IV NIedzielę zwykłą roku A

Wejście: Pod Twą obronę
Antyfona na wejście IV Niedzieli Zwykłej wyraża prośbę: „Ratuj nas Panie, nasz Boże, i zgromadź nas z krajów pogańskich, abyśmy wielbili święte imię Twoje i dumni byli z Twojej chwały”. Na początku liturgii oddajmy się pod opiekę Ojca, który jest w niebie i śpiewajmy „Pod Twą obronę”.

Przygotowanie Darów: Boże mocny, Boże cudów
Ewangelista przenosi nas dzisiaj na Górę Błogosławieństw. Wsłuchujemy się w słowa Chrystusa Pana, który obiecuje każdemu z nas wieczną nagrodę w niebie. W czasie procesji z Darami zaśpiewajmy, zatem pieśń „Boże mocny, Boże cudów”, prosząc Boga, abyśmy mogli uzyskać dostęp do bram nieba oraz podążali tam „z weselem, a bez zmaz”.

Komunia święta: Zbliżam się w pokorze (7 zwrotek) albo: Lud Twój, Panie, lud pielgrzymi
W pierwszej antyfonie komunijnej słyszymy: „Niech Twoje oblicze zajaśnieje nad Twym sługą, wybaw mnie w swoim miłosierdziu. Panie, skoro Cię wzywam, niech nie doznam zawodu” – nawiązując do jej treści zaśpiewajmy siedem zwrotek tłumaczenia hymnu „Adoro te devote”.

Druga antyfona na Komunię świętą głosi: „Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię”. Można, więc wykonać śpiew „Lud Twój, Panie, lud pielgrzymi”.

Uwielbienie: Panie mój, cóż Ci oddać mogę?
W psalmie responsoryjnym śpiewaliśmy, że „ubodzy duchem mają wstęp do nieba”. Uwielbiając Boga za dar Komunii świętej, zaśpiewajmy z radością pieśń „Panie mój, cóż Ci oddać mogę?”, którą dziękujemy Stwórcy za Jego dobroć, za ubogacanie Jego łaskami naszego życia.

Wyjście: Jakaż to gwiazda błyszczy na Wschodzie? (3 zwrotki)
W czasie dzisiejszej liturgii słyszeliśmy o głównym powołaniu człowieka, jakim jest powołanie do świętości. Kończąc Ofiarę Mszy świętej i zachowując polską tradycję śpiewania kolęd do dnia 2 lutego, wykonajmy kolędę „Jakaż to gwiazda błyszczy na Wschodzie?” i prośmy, abyśmy za przewodem gwiazdy doszli do stóp Zbawiciela, do królestwa niebieskiego.

Utwór organowy: S. Karg–Elert, Freu dich sehr, o meine Seele, Op. 65, No. 5
W czasie liturgii lub na jej zakończenie można wykonać utwór Zygfryda Karg – Elert „Freu dich sehr, o meine Seele”, Op. 65, No. 5.

Marcin Juraha

Zobacz także

Tomasz Dekert

Tomasz Dekert na Liturgia.pl

Urodzony w 1979 r., doktor religioznawstwa UJ, wykładowca w Instytucie Kulturoznawstwa Akademii Ignatianum w Krakowie. Główne zainteresowania: literatura judaizmu intertestamentalnego, historia i teologia wczesnego chrześcijaństwa, chrześcijańska literatura apokryficzna, antropologia kulturowa (a zwłaszcza możliwości jej zastosowania do poprzednio wymienionych dziedzin), języki starożytne. Autor książki „Teoria rekapitulacji Ireneusza z Lyonu w świetle starożytnych koncepcji na temat Adama” (WAM, Kraków 2007) i artykułów m.in. w „Teofilu”, „Studia Laurentiana” i „Studia Religiologica”. Mąż, ojciec czterech córek i dwóch synów.