Propozycje doboru śpiewów na IV Niedzielę Wielkiego Postu roku C

Wejście: Bądź mi litościw (Siedl.)
Liturgia IV niedzieli Wielkiego Postu zachęca nas do rozważania Miłosierdzia Bożego. Świadomi swojej grzeszności, prośmy Pana, aby w swoim wielkim miłosierdziu przebaczył nam nasze winy i oczyścił nasze serca z namiętności i pychy.

lub Chrystus, Chrystus to nadzieja cała nasza – zwr. 3 (Exsultate Deo, str. 339)
Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem.To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe. Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił na posługę jednania. Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat”. Fragment ten, pochodzi z drugiego czytania dzisiejszej liturgii. Chrystus, przez swoją śmierć na Krzyżu, uwalnia nas z ogromnego ciężaru win Iprowadzi w ramiona miłosiernego Ojca.

Przygotowanie darów: Wstanę i pójdę do mojego Ojca (Exsultate Deo, str. 228)

lub Jezu miłosierny (Exultate Deo, str. 222 )
„Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw niebu i względem ciebie”. Bóg jest ojcem, który bez ustanku wyczekuje swoich synów, którzy Go opuścili. A gdy zobaczy ich na drodze, wybiega naprzeciw, by przyspieszyć ich pojednanie, zaofiarować im pocałunek przebaczenia i urządzić przyjęcie. Proponowane pieśni nawiązują do dzisiejszej Ewangelii, w której słyszymy przypowieść o Miłosiernym Ojcu.

Komunia: U drzwi Twoich (Siedl.)

lub Witam Cię, witam (Siedl.)
Ciało Chrystusa pali ciernie grzechów, w których uwikłane są nasze serca.

Uwielbienie: SILENTIUM SACRUM
W czasie Wielkiego Postu jesteśmy szczególnie zaproszeni do ciszy. Dlatego proponuję, po uprzedniej zapowiedzi celebransa, po komunii zachować święte milczenie

Wyjście: Podnieś mnie Jezu i prowadź do Ojca (ze zbiorów Ośrodka Liturgicznego)

lub Tylko w Twoim miłosierdziu, Panie mój, nadzieja ma (ze zbiorów Ośrodka Liturgicznego)
W Jezusie każdy z nas staje się nowym stworzeniem, wolnym od grzechu i pojednanym z Bogiem. On sam podnosi nas z naszych upadków i zanurza w wodzie Miłosierdzia Bożego, które jest naszą jedyną nadzieją na nowe życie.

lub Panie przebacz nam (Siedl.)
Na zakończenie liturgii prośmy Pana, aby darował nam nasze winy i przygarnął nas do siebie, jak Ojciec przygarnął marnotrawnego syna.

Zobacz także

Tomasz Dekert

Tomasz Dekert na Liturgia.pl

Urodzony w 1979 r., doktor religioznawstwa UJ, wykładowca w Instytucie Kulturoznawstwa Akademii Ignatianum w Krakowie. Główne zainteresowania: literatura judaizmu intertestamentalnego, historia i teologia wczesnego chrześcijaństwa, chrześcijańska literatura apokryficzna, antropologia kulturowa (a zwłaszcza możliwości jej zastosowania do poprzednio wymienionych dziedzin), języki starożytne. Autor książki „Teoria rekapitulacji Ireneusza z Lyonu w świetle starożytnych koncepcji na temat Adama” (WAM, Kraków 2007) i artykułów m.in. w „Teofilu”, „Studia Laurentiana” i „Studia Religiologica”. Mąż, ojciec czterech córek i dwóch synów.