Propozycje doboru śpiewów na Niedzielę Palmową, rok B

Chrystus wjeżdża do Jeruzalem jako Król, wśród radosnych okrzyków i hołdów zgromadzonego tłumu, tym samym wypełniając słowa proroka Zachariasza: Raduj się wielce, Córo Syjonu, wołaj radośnie, Córo Jeruzalem! Oto Król twój idzie do ciebie, sprawiedliwy i zwycięski. Pokorny – jedzie na osiołku, na oślątku, źrebięciu oślicy (Za 9, 9).

Skomentuj

Tej tajemnicy odpowiada pierwsza część liturgii, kiedy zgromadzimy się z palmami w ręku, by wraz z Jezusem wejść do Świętego Miasta. Poświęcone palmy będą dziś symbolizować naszą gotowość do pójścia za Panem, są znakiem naszej zgody na przeżywanie męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa. Bezpośrednio po procesji z palmami, nie czekając na wielki piątek, liturgia przenosi nas na Golgotę. Kolekta, liturgia słowa, prefacja mówią o Męce Zbawiciela. Przed oczami staje nam Chrystus Król, który z wysokości Krzyża uczy nas, czym jest bezinteresowna miłość; pozornie gorszący Krzyż jest dla nas wierzących znakiem nadziei i wyzwolenia. W dzisiejszej Eucharystii nie może zabraknąć pieśni ku czci Chrystusa Króla (wejście, procesja z palmami), jak również polskich pieśni pasyjnych, gdyż dzisiejsza niedziela jest bramą, przez którą wchodzimy w Wielki Tydzień.

Mszał proponuje nam trzy formy rozpoczęcia dzisiejszej liturgii:

1.

W odpowiedniej porze wierni gromadzą się w mniejszym kościele lub innym stosownym miejscu poza kościołem, do którego ma się udać procesja. Wierni trzymają w ręku gałązki. Kapłan i diakon, w szatach mszalnych koloru czerwonego, przychodzą na miejsce, gdzie zgromadził się lud. W tym czasie śpiewa się antyfonę:

Hosanna Synowi Dawidowemu! Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. O, Królu izraelski! Hosanna na wysokości. Antyfonę tę znajdziemy w śpiewniku ks. Siedleckiego. Można zamiast proponowanego śpiewu wykonać inny, stosowny śpiew np. Chrystus Wodzem

Kapłan pozdrawia wiernych, następnie modli się i kropi gałązki nic nie mówiąc. Podczas święcenia palm nie wykonujemy żadnego śpiewu.

Następuje czytanie Ewangelii o wjeździe Pana Jezusa do Jerozolimy, po której przychodzi czas na uroczystą procesję. Podczas procesji Mszał Rzymski zaleca wykonanie antyfony: Dzieci Żydowskie wyszły naprzeciw Pana niosąc gałązki oliwne i głośno wołając: Hosanna na wysokości! naprzemiennie z psalmem 24. Antyfonę znajdziemy w śpiewniku ks. Siedleckiego pod tytułem: Dzieci hebrajskie. W postaci czterogłosowej utwór ten znajduje się w II tomie śpiewnika Niepojęta Trójco, w opracowaniu D. Kusza OP (t. antyfona Pueri Haebraeorum, Niepojęta Trójco, t. II, str. 271). Podczas procesji można wykorzystać również śpiew Wjeżdża Król nasz, Jezus cichy (Siedl.). Po wejściu do kościoła, zgodnie z zaleceniami Mszału Rzymskiego, śpiewa się hymn ku czci Chrystusa Króla: Chwała i cześć, o Królu Chryste, który w naszych śpiewnikach znajdziemy pod tytułem: Hołd Tobie, sława i cześć (Siedl.). Kapłan całuje ołtarz, udaje się na miejsce przewodniczenia i odmawia kolektę. Dalej Msza odbywa się w zwykły sposób.

2.

Gdy nie można odprawić procesji poza kościołem, na pamiątkę wjazdu Chrystusa odprawia się wewnątrz kościoła, przed główną Mszą świętą, obrzęd uroczystego wejścia. Wierni z gałązkami w rękach gromadzą się przed drzwiami kościoła lub wewnątrz świątyni. Kapłan z posługującymi i przedstawicielami wiernych udaje się na miejsce poza prezbiterium, tak wybrane, by przynajmniej większa część wiernych mogła widzieć obrzędy.

Gdy kapłan udaje się na wyznaczone miejsce, śpiewa się antyfonę: Hosanna Synowi Dawidowemu (Siedl.) lub inna odpowiednią pieśń np. Chrystus Wodzem.

Następuje poświęcenie gałązek w ciszy i odczytanie Ewangelii o wjeździe Chrystusa Pana do Jerozolimy. Po Ewangelii kapłan z posługującymi i przedstawicielami wiernych udaje się uroczyście przez kościół do prezbiterium; w tym czasie śpiewa się pieśń Hołd Tobie, sława i cześć, Dzieci hebrajskie, Wjeżdża Król nasz Jezus cichy. Po wejściu do prezbiterium, kapłan oddaje cześć ołtarzowi i udaje się na miejsce przewodniczenia. Opuściwszy inne obrzędy, odmawia kolektę mszalną i dalej odprawia Mszę świętą w zwykły sposób.

3.

We wszystkich innych Mszach tej niedzieli, których nie poprzedza wejście uroczyste, wjazd Chrystusa do Jerozolimy upamiętnia się przez zwykłe wejście. Gdy kapłan udaje się do ołtarza śpiewa się antyfonę z psalmem: Sześć dni przed uroczystością Paschy, gdy Pan Jezus wchodził do Jeruzalem, dzieci wyszły Mu na spotkanie, w rękach niosły gałązki palmowe i głośno wołały: „Hosanna na wysokości. Bądź błogosławiony, Panie, który przychodzisz, aby nam okazać miłosierdzie”.

Bramy, podnieście swe szczyty unieście się, odwieczne podwoje, aby mógł wkroczyć Król chwały. «Któż jest tym Królem chwały? Pan Zastępów, On jest Królem chwały. „Hosanna na wysokości. Bądź błogosławiony, Panie, który przychodzisz, aby nam okazać miłosierdzie” lub inną pieśń o wjeździe Chrystusa do Jerozolimy np. Dzieci hebrajskie lub Wjeżdża Król nasz, Jezus cichy. Kapłan po przyjściu do ołtarza oddaje mu cześć i staje na miejscu przewodniczenia. Pozdrawia lud i odprawia Mszę świętą jak zwykle.

Bardzo zachęcam do wykorzystania śpiewów własnych dzisiejszej Liturgii (Hosanna Synowi Dawidowemu, Dzieci hebrajskie, Hołd Tobie, sława i cześć).

Przygotowanie darów: Króla wznoszą się znamiona (t.: św. Wenancjusz Fortunat, m.: A. Odrobina CM, opr.: M. Kowalski, Niepojęta Trójco, t. II, str. 280)

Dla nas chrześcijan Jezus jest Królem, który swoim tronem uczynił surowe drzewo krzyża. Oddajmy cześć Krzyżowi, temu pięknemu drzewu, które jest godne otulać członki naszego Zbawiciela.

Komunia: Zawitaj Ukrzyżowany (Siedl.)

O Krwi najdroższa ( t. i mel.: Siedl., opr. D. Kusz OP, Niepojęta Trójco, t. II, str. 294)

Zbawiciel z wysokości Krzyża karmi nas swoim uwielbionym Ciałem. To o tym momencie mówił prorok Izajasz w swojej księdze: Pan Zastępów przygotuje dla wszystkich ludów na tej górze ucztę z tłustego mięsa, ucztę z wybornych win, z najpożywniejszego mięsa, z najwyborniejszych win. Jego Ciało jest dla nas pokarmem, Jego Krew jest dla nas napojem, który gasi nasze pragnienia.

Uwielbienie: SILENTIUM SACRUM

Wobec męki i śmierci Jezusa zatrzęsła się ziemia, słońce zakryło swe oblicze. Dlatego proponuję, szczególnie w tym dniu, po komunii, zachować święte milczenie, gdyż nie znajdziemy słów wobec tak wielkiej Tajemnicy.

Zakończenie: Jezu Chryste, Panie miły (t. i mel.: Siedl. 1985, opr. M. Pospieszalski, Niepojęta Trójco, t. II, str. 273)

Dobranoc, Głowo Święta (t. i mel.: trad., opr.: M. Pospieszalski, Niepojęta Trójco, t. II, str. 270).

Jezus jest posłuszny swojemu Ojcu, aż do śmierci. Wie, że z tej pozornie beznadziejnej sytuacji Bóg wyprowadzi największe dobro. Kończąc dzisiejszą liturgię, dziękujmy Panu za Jego śmierć, dzięki której możemy żyć w wolności dzieci Bożych.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także