Wejście: Skosztujcie i zobaczcie (mel. S. Ziemiański SJ, Niepojęta Trójco II, s. 354)

Każda liturgia Mszy świętej jest zaproszeniem do odkrycia i skosztowania dobroci Boga. Odpowiedzią na ten dar jest błogosławieństwo naszego Wyzwoliciela i „pieśń wdzięczności w każdej porze” naszego życia.

Przygotowanie darów: Z rąk kapłańskich (Siedl.)

Przedsionkiem do najważniejszego ofiarowania Mszy świętej – ofiarowania Chrystusa w Jego Ciele i Krwi – jest moment przygotowania darów. Podczas niego błogosławimy Stwórcę oraz powierzamy Mu chleb i wino – pokarm doczesny, który staje się pokarmem wiecznym. Wiara w moc Boga zbawiającego za pomocą tego, co jest uznawane za małe i zwyczajne, jest bardzo trudna, o czym przypomina Ewangelia, przywołując wątpliwości Żydów: „Czyż to nie jest Jezus, syn Józefa, którego ojca i matkę znamy? Jakżeż może On teraz mówić: «Z nieba zstąpiłem»?”. Przygotowanie darów to dobry moment na modlitwę o ufność, że chleb i wino stają się ofiarą, która „pojednywa nas z niebem” i „uzyskuje przebłaganie”.

Komunia: Witam Cię, witam (t. i mel. Miod., Niepojęta Trójco II, s. 362, Siedl. i inne)

Ciało Chrystusa, które przyjmujemy podczas Mszy świętej, jest tym samym ciałem, które „za nasze winy wisiało sromotnie na krzyżu”. Nasze zbawienie i moc rodzi się z ofiary miłości, która oddała się aż do końca, dlatego przeżywając obrzędy Komunii świętej, warto pamiętać o słowach Apostoła z II czytania: „Bądźcie więc naśladowcami Boga jako dzieci umiłowane i postępujcie drogą miłości, bo i Chrystus was umiłował i samego siebie wydał za nas w ofierze i dani na wdzięczną wonność Bogu” (Ef 5,2).

Uwielbienie: Panie mój (t. i mel. trad., Niepojęta Trójco II, s. 227, Siedl.)

Zakończenie: Kto się w opiekę (t. Ps 91, tłum. J. Kochanowski, mel. trad., Niepojęta Trójco II, s. 220, Siedl. i inne)