Prosić, szukać, kołatać

 I ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a zostanie wam otworzone. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje, a kołaczącemu zostanie otworzone. (Łk 11. 9 – 10)

Skomentuj

 
W ludzkim świecie prośba w pierwszym rzędzie jest wykładnikiem potrzeby. Gdy doświadczam braku, gdy wiem, czego chcę, a tego nie mam, wtedy, bywa, proszę.
 
Szukam tego, co zgubiłem. Szukam czegoś, o czym wiem, że jest, ale nie wiem gdzie.
 
Kołaczę, bo chcę wejść do cudzego domu. Hałasuję, dobijam się, by mnie wpuszczono. Pukam, dzwonię, zależy mi na tym, by dostrzeżono moją obecność, by mi otwarto drzwi.
 
Co znaczą te trzy obrazy w odniesieniu do ludzkiej modlitwy? Pierwszy – modlitwa prośby, który Jezus sam objaśnia. Pozostałe dwie metafory opisujące rzeczywistość modlitwy pozostawia naszej domyślności.
 
Modlitwa jako szukanie, modlitwa jako określonego rodzaju hałasowanie.
 
Hałas – płacz skruszonego, skarga pokrzywdzonego. Skarga nie jest prośbą, łzy żalu nad zniszczonym przeze mnie dobrem też nie. Płacz grzesznika, bolesny ucisk serca wobec widomej niesprawiedliwości – modlitwy hałaśliwe.
 
Nie wiem, czy trafnie typuję? Obraz kołaczącego – on chce wejść do cudzego domu i dlatego hałasuje. Wyżej wskazany gwar emocji jest spontanizmem naszego serca. Wola z jej „chcę”, jeśli się dołącza, to wtórnie.
 
Jeśli ktoś medytuje nad Pismem, to wówczas pojawia się pragnienie udziału w rzeczywistości ducha, która się odsłania. Ono samo nie jest prośbą, bo nie jest uporczywą modlitwą o łaskę pokory, miłości, ale rodzajem tęsknoty, która wzbiera. Nieśmiałe stukanie. Stukanie zuchwałe: myśl, by doznać obecności Jezusa w swoim życiu, by usłyszeć Jego głos do mnie tylko skierowany.
 
Ciekawe, ale w tym, co Jezus mówi, nie liczy się ani nieśmiałość, ani zuchwałość – liczy się tylko upór.
 
A co przedstawia obraz modlitwy jako szukania?
 
 

Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także

Marian Grabowski

Marian Grabowski na Liturgia.pl

Dr hab. fizyki teoretycznej, profesor zwyczajny nauk humanistycznych. Kierownik Zakładu Filozofii Chrześcijańskiej Wydziału Teologicznego UMK w Toruniu. Zajmuje się aksjologią nauki, etyką, antropologią filozoficzną. Autor m.in. książek: "Historia upadku", "Pomazaniec. Przyczynek do chrystologii filozoficznej", "Podziw i zdumienie w matematyce i fizyce".