Przed domem i w głębi morza

Wiadomo, że w dni powszednie okresu zwykłego idą równolegle – na zasadzie tzw. lectio continua – pierwsze czytanie z odpowiadającym mu psalmem oraz Ewangelia. Dwa osobne ciągi. Dziś dostajemy do ręki opis wielkiego wydarzenia z dziejów narodu oraz drobną scenę z życia Jezusa. Ale że prawda Boża jest i jedna, i nieskończenie bogata, nawet na pozór niepowiązane wątki mają udział w tym, co jest jedno i nieskończone.

Wyzwolenie Izraela z niewoli to właściwy początek dziejów narodu wybranego, to także źródło właściwego Żydom sposobu myślenia o Bogu. Nie wiem, co mówi religioznawstwo. Wiem, że Bóg Izraela to Wyzwoliciel z niewoli i Pasterz narodu. Stwórca świata – oczywiście, że tak, ale poznany doświadczalnie, w dziele zbawienia. Poznać Boga to poznać, że On nie jest daleko stąd, ale tu i teraz wybawia człowieka.

Oto jeden z aspektów woli Bożej: wolą Boga jest zbawienie – wyzwolenie – ratunek.

Kto pełni wolę mojego Ojca, ten mi jest bratem, siostrą i matką. Te słowa każą myśleć o jedynym Synu Bożym, o tym, jak wypełnił wolę Bożą. A więc: jak wyratował człowieka, jak przez swoją ofiarę pojednał ludzi z Bogiem i między sobą. Jezus Chrystus zaprasza do bycia Jego bratem lub siostrą, do udziału w Jego sposobie życia. Zaprasza do tego, żeby na Jego wzór i razem z Nim ratować braci i siostry.

A czasem możemy się okazać nawet – o dziwo! – matkami Chrystusa, tymi, którzy wzbudzają wiarę u innych.