Relikwie myśli i słów

Patron dnia dzisiejszego chyba w najmniejszym stopniu nie spodziewał się, że Reguła, którą opracował, stanie się fundamentem życia tak wielu mnichów i zakonników. W dziewięć wieków po jego śmierci św. Dominik wraz z braćmi Zakonu Kaznodziejskiego bez wahania poszedł sprawdzoną ścieżką mądrości Biskupa z Hippony.

Skomentuj

Liturgia próbuje nam ukazać głębię i bogactwo powołania na przykładzie Świętego Augustyna. Antyfona na wejście przypomni nam, że każdy święty jest darem Boga dla Kościoła, ponieważ to Pan otwiera usta do przemawiania w zgromadzeniu (ecclesia), bez Bożego Ducha można głosić co najwyżej mądrość ludzką. Słowami kolekty kapłan będzie się modlił za lud, aby został odnowiony przez w Ducha i aby stąd płynęła motywacja do poszukiwania Boga. Idąc dalej za słowami św. Augustyna z Wyznań, można by powiedzieć, że jest to modlitwa o dar „niespokojnego serca”, które spocząć może jedynie w Bogu.

Liturgia słowa skupia się wokół tematu głoszenia Słowa Bożego, przypominając w kontekście Świętego Augustyna, jak wygląda misja głoszenia w Kościele. Święty Paweł – tak jak kiedyś Tesaloniczan – upomina, że orędzie Ewangelii nie znosi żadnych kompromisów, ale należy je głosić w całej ostrości „aby się podobać nie ludziom, ale Bogu, który bada nasze serca”. Kolejna wskazówka wymaga od kaznodziejów, aby odpowiedzialnie traktowali duszpasterstwo: „Będąc tak pełni życzliwości dla was, chcieliśmy wam dać nie tylko naukę Bożą, lecz nadto dusze nasze, tak bowiem staliście się nam drodzy”. Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza nie pozostawią żadnych wątpliwości, ponieważ Pan Jezus zwraca się w nich wprost do pasterzy Narodu Wybranego, aby w pierwszej kolejności mieli na względzie swoją sprawiedliwość, miłosierdzie i wiarę.

Ten indywidualny i wręcz intymny charakter relacji z Bogiem podkreśla psalm responsoryjny.

Przenikasz i znasz mnie, Panie
Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję.
Z daleka spostrzegasz moje myśli
przyglądasz się jak spoczywam i chodzę
i znasz wszystkie moje drogi.
Zanim słowo znajdzie się na moim języku,
Ty, Panie, już znasz je w całości.
Ty ze wszystkich stron mnie ogarniasz
i kładziesz na mnie swą rękę.

Niezwykła jest jedność stylu tego psalmu z Wyznaniami Świętego Augustyna: „O Prawdo wieczna, Miłości prawdziwa, umiłowana Wieczności! Ty jesteś moim Bogiem. Do Ciebie wzdycham dniem i nocą. Skoro tylko poznałem Cię, uniosłeś mnie, bym zobaczył to, co należy zobaczyć, ale ja nie bylem jeszcze do tego zdolny. Pokonałeś słabość mego wzroku potęgą Twoich promieni, zadrżałem z miłości i lęku.” Jest to świadectwo pełnej bliskości relacji z Bogiem. Z drugiej strony ujawnia się jak bardzo Święty Biskup przeniknięty był duchem modlitwy zaczerpniętej z Pisma Świętego.

W dzisiejszej Hipponie (Annaba w Algerii) nie znajdziemy już żadnego śladu pamiętającego św. Augustyna. Przed najazdem Wandalów uratowano tylko relikwie Biskupa wywożąc je do Italii. Jednakże pozostały także niezwykłe relikwie myśli i słów Świętego, przechowane dzięki średniowiecznym skryptoriom do dziś mogą karmić wszystkich, którzy odnalazłszy Boga, nigdy nie przestają go szukać.

Stanislaw Nowak OP

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także