Rozwijać łaskę chrztu…

Logicznie rzecz biorąc, jeśli potraktować poważnie teologiczne rozpoznanie soboru, to trzeba je zastosować również – a raczej przede wszystkim – do sprawy rozwijania łaski chrztu. Na pewnym poziomie ma to posmak oczywistości – wierzący „chodzą do kościoła”, zabierając tam ze sobą również swoje dzieci.

Większość z nas intuicyjnie czuje, że wprowadzenie w uczestnictwo w liturgii, jest głównym elementem wchodzenia w przestrzeń wiary. Wydaje się jednak, że samo „chodzenie do kościoła” to mało, w aktualnej sytuacji trzeba zapytać, czy wszystkie sposoby sprawowania liturgii, z jakimi się spotykamy można rzeczywiście uznać za ukierunkowane na oddanie chwały Bogu. Sprawa jest poważna, ponieważ liturgia, która taka nie jest, staje się niejako zaprzeczeniem samej siebie. Jeśli  zamiast kierunkować chrześcijan w pierwszym rzędzie na prymat Boga i miłość ku Niemu, za swój główny cel uznaje np. wytwarzanie jakichś stanów emocjonalnych (np. „poczucie wspólnoty”), moralne pouczenie, ekspresję indywidualnej kreatywności czy cokolwiek innego, tym samym usuwa się z pozycji „źródła i szczytu” działania Kościoła. I tym samym to, co miało być życiodajną wymianą dającą nam nadprzyrodzoną łaskę, zaczyna operować na płaszczyźnie horyzontalnej, czysto ludzkiej – człowiek w liturgii zwraca się sam do siebie. W perspektywie rozwijania łaski chrztu – wiary, prowadzącej do życia wiecznego – nie jest to rzecz obojętna, przeciwnie, nie wahałbym się z nazwaniem jej mniej lub bardziej śmiertelną trucizną.

Cały tekst na www.christianitas.org.


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Zobacz także

  • Głos

    Nie umiem mówić o wierze. Od urodzenia. Tak jest. Nie umiałem i nie umiem. Próbowałem... więcej

  • Kraków: Bramy Wiary 2013

    Przez cztery kwietniowe dni, 25-28 kwietnia 2013, Kraków będzie na nowo odkrywał tajemnicę wiary. W programie... więcej

  • (Nie)wiara

    Rozpoczęty niedawno Rok Wiary mobilizuje do ciągłego pytania, nie tylko na katechezie: czym jest wiara?... więcej

Tomasz Dekert

Tomasz Dekert na Liturgia.pl

Urodzony w 1979 r., doktor religioznawstwa UJ, wykładowca w Instytucie Kulturoznawstwa Akademii Ignatianum w Krakowie. Główne zainteresowania: literatura judaizmu intertestamentalnego, historia i teologia wczesnego chrześcijaństwa, chrześcijańska literatura apokryficzna, antropologia kulturowa (a zwłaszcza możliwości jej zastosowania do poprzednio wymienionych dziedzin), języki starożytne. Autor książki „Teoria rekapitulacji Ireneusza z Lyonu w świetle starożytnych koncepcji na temat Adama” (WAM, Kraków 2007) i artykułów m.in. w „Teofilu”, „Studia Laurentiana” i „Studia Religiologica”. Mąż, ojciec czterech córek i dwóch synów.