Słodycz agonii i umierania

Jeśli chcesz być z Jezusem w Wielki Piątek, to słuchaj Pasji według św. Mateusza Jana Sebastiana Bacha1.

Słuchaj.

Bach z Picanderem opowiadają o słodyczy agonii i umierania Pana Naszego. Opowiada o tym muzyka, jej architektonika, opowiada każdy instrument, każda fraza muzyczna, każdy głos w chórach, sopran i tenor, bas i alt. Opowiadają słowa starych niemieckich chorałów i arie Picandera. Opowiada sam Mateusz.

Słuchaj.

Słowa zlewają się z muzyką, wzajemnie uzupełniają się sylaby i nuty. W tym oratorium, w którym nie ma cienia patosu, w którym hałas nie zastępuje drgnień pobożnej duszy, pojawia się słodycz.

Słuchaj.

Czy można usłyszeć słodycz i to słodycz umierania? Okazuje się, że tak. Tak jak setnik zobaczył słodycz umierania Jezusa, tak w Pasji Mateusza Bacha można ją usłyszeć.

Czytaj, co pisze o setniku Marek.

Setnik widział tyle ludzkich śmierci, a patrząc na konanie Jezusa zobaczył słodycz śmierci i w efekcie rozpoznał, że tak może umierać tylko Boży Syn. Tak umiera tylko taki człowiek, który jest w bezpośrednim powinowactwie z Bogiem. Jakoś podobnie umierałby Adam, gdyby nie upadł, i każde z jego dzieci.

Słuchaj muzyki Bacha.

Ona poprzez czas przynosi wieść o tym, co zobaczył setnik. Przekazuje tamtą słodycz. Zamienia obraz na dźwięk.Można się w nim zanurzyć i trwać. Można być blisko Pana.

Słuchaj.

Marian Grabowski

 

Marian Grabowski, pełni funkcję Kierownika Zakładu Filozofii Chrześcijańskiej na Wydziale Teologicznym UMK.


1 Johann Sebastian Bach: Matthaeus-Passion, Philippe Herreweghe. Tenor [Evangelista]: Ian Bostridge; Bass [Jezus]: Franz-Josef Selig; Sopran [arie, żona Piłata]: Sibylla Rubens; Alt: Andreas Scholl; Tenor: Werner Güra; Bass: Dietrich Henschel; Bass [Piłat]: Dietrich Henschel; Baryton [Judasz, I Kapłan]: Frits Vanhulle; Bass [Piotr, II Kapłan]: Dominik Wörner; Alt [Świadek]: Andreas Scholl; Tenor [Świa-dek]: Werner Güra; Sopran [Kobiety]: Elisabeth Hermans i Susan Hamil-ton, Choer et Orchestre de Collegium Vocale Gent, Schola Cantorum Cantate Domino, pod dyrekcją Michael Ghljs. Wydawnictwo Harmonia Mundi France, sierpień 1998.

 

 

Zobacz także