Słowa Pana

Ciekawe jest, że w dawniejszej formie rytu rzymskiego rok liturgiczny kończy się i zaczyna paralelną perykopą ewangeliczną.

W ostanię niedzielę roku jest to fragment z Mateusza 24,15-35, a w I niedzielę Adwentu z Łukasza 21,25-33.

Oba teksty kończą się identyczną frazą (przynajmniej tak jest po grecku, w Wulgacie klementyńskiej, skąd wziete są czytania mszalne, róznią sie ostatnim słowem a w Neowulgacie nawet jeszcze bardziej).

Niebo i ziemia przeminą, ale słowa (gr. logoi) moje nie przeminą

Caelum et terra transibunt, verba autem mea non praeteribunt. (Mt)

Caelum et terra transibunt, verba autem mea non transibunt. (Łk)

I jeszcze słowo komentarza do dawniejszej dyskusji o bojaźni Bożej. Komentarz jest z dzisiejszego kazania wikarego w mojej parafii.

Bać się trzeba Boga, który przychodzi do nas, a my nie chcemy go zauważyć.

Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także

Kraków: XIV Dni Muzyki Kościelnej i konferencja o śpiewie...

W dniach 18-25 listopada 2018 odbędą się XIV Dni Muzyki Kościelnej w Archidiecezji Krakowskiej pod... więcej
Kraków: Modlitewno-muzyczny wieczór różańcowy

W najbliższą sobotę 20 października w bazylice oo. Paulinów na Skałce w Krakowie odbędzie się... więcej
O filmie „Kler” słów kilka

Znów wpis pozaliturgiczny, ale dotyczący sprawy bieżącej. Przedwczoraj byłem na filmie "Kler". W powodzi głosów... więcej