Słowa Pana
Ciekawe jest, że w dawniejszej formie rytu rzymskiego rok liturgiczny kończy się i zaczyna paralelną perykopą ewangeliczną.
W ostanię niedzielę roku jest to fragment z Mateusza 24,15-35, a w I niedzielę Adwentu z Łukasza 21,25-33.
Oba teksty kończą się identyczną frazą (przynajmniej tak jest po grecku, w Wulgacie klementyńskiej, skąd wziete są czytania mszalne, róznią sie ostatnim słowem a w Neowulgacie nawet jeszcze bardziej).
Niebo i ziemia przeminą, ale słowa (gr. logoi) moje nie przeminą
Caelum et terra transibunt, verba autem mea non praeteribunt. (Mt)
I jeszcze słowo komentarza do dawniejszej dyskusji o bojaźni Bożej. Komentarz jest z dzisiejszego kazania wikarego w mojej parafii.
Bać się trzeba Boga, który przychodzi do nas, a my nie chcemy go zauważyć.
Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.
Zobacz także
-
Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił! Bracia dominikanie rozważają...
Otrzymaliśmy obietnicę, że Mesjasz przyjdzie. Chrześcijańskie wołanie o Jego przyjście nie ma nic wspólnego z... więcej
-
Roraty – myśli nieortodoksyjne
Roraty są obecne w pobożności adwentowej od tak dawna, że można powiedzieć, iż praktycznie „od... więcej
-
Warszawa: Msze św. roratnie ze śpiewem gregoriańskim
W piątki okresu Adwentu: 7, 14 i 21 grudnia Msze święte roratnie o godz. 6.00... więcej
Piotr Chrzanowski
Z wykształcenia inżynier mechanik, od dłuższego czasu z zawodu dyrektor. Mieszka pod Bydgoszczą. Mąż z ponad dwudziestoletnim stażem i ojciec dwóch synów w wieku licealnym.