Słowa Pana

Ciekawe jest, że w dawniejszej formie rytu rzymskiego rok liturgiczny kończy się i zaczyna paralelną perykopą ewangeliczną.

Skomentuj

W ostanię niedzielę roku jest to fragment z Mateusza 24,15-35, a w I niedzielę Adwentu z Łukasza 21,25-33.

Oba teksty kończą się identyczną frazą (przynajmniej tak jest po grecku, w Wulgacie klementyńskiej, skąd wziete są czytania mszalne, róznią sie ostatnim słowem a w Neowulgacie nawet jeszcze bardziej).

Niebo i ziemia przeminą, ale słowa (gr. logoi) moje nie przeminą

Caelum et terra transibunt, verba autem mea non praeteribunt. (Mt)

Caelum et terra transibunt, verba autem mea non transibunt. (Łk)
 

I jeszcze słowo komentarza do dawniejszej dyskusji o bojaźni Bożej. Komentarz jest z dzisiejszego kazania wikarego w mojej parafii.

Bać się trzeba Boga, który przychodzi do nas, a my nie chcemy go zauważyć.


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także

Piotr Chrzanowski

Z wykształcenia inżynier mechanik, od dłuższego czasu z zawodu dyrektor. Mieszka pod Bydgoszczą. Mąż z ponad dwudziestoletnim stażem i ojciec dwóch synów w wieku licealnym.