Słowo o Zmarłym
Oświadczenie praskiego arcybiskupa po śmierci Vaclava Havla
Nie wiem, czy gdzieś już to przetłumaczono, przytaczam więc je tutaj na podstawie tekstu ze strony czeskiego episkopatu. Proszę pamiętać, że język czeski poznaję od niedawna.
Umarł człowiek, któremu nasz naród zawdzięcza powrót suwerenności i wolności w naszej ojczyźnie. Umarł człowiek, który żył dla tego kraju i jego demokratycznego rozwoju. Również jego postawie zawdzięczamy to, że za powrót wolności i demokracji nasz naród nie zapłacił przemocą, rozlewem krwi ani zemstą. Umarł ten, kto wiedział, czym jest utrata wolności, zaprzeczenie godności człowieka, co to ucisk i więzienie. Jestem przekonany, że wszyscy obywatele, bez względu na polityczne czy religijne przekonania powinni oddać mu cześć i wdzięczność.
Wygłaszam to oświadczenie w imieniu czeskiego episkopatu, w imieniu Kościoła, do którego należał przez chrzest, bierzmowanie i przyjęcie Eucharystii. Kościół jest mu wdzięczny za możliwość życia w wolności i za odnowę życia kościelnego. Myślę, że moje słowa w duchu ekumenizmu mają swoje znaczenie dla wszystkich, którzy odwołują się do Jezusa Chrystusa.
Te słowa odnoszą się do mojego przyjaciela i współwięźnia. Z nim kończy się jeden z najpiękniejszych etapów mojego życia, którego nieodłączną częścią stał się Wacław i jego odważna postawa. Wierzę, że ten etap się nie skończył. Podczas naszej ostatniej rozmowy, przygotowując noworoczny program telewizyjny, rozmawialiśmy o wizjach przyszłości. Usłyszymy je na Nowy Rok, który w ten sposób stał się dla nas "bezczasem". Wierzę, że teraz, na koniec Adwentu, przyszedł do niego Ten, o którym tyleśmy rozmawiali. Pasują tu słowa z naszego ostatniego spotkania: Nie jest mi dobrze, ale wiemy, że On JEST… Dzięki, Wacławie!
A ja wiem, że wyszedł mu na spotkanie.
Po wszystkich trudach, troskach i bólach odpocznij w pokoju, który przygotował Tobie Ten, który jest.
Requiem aeternam dona ei, Domine.
Na jego pamiątkę niech zabrzmią dzwony wszystkich kościołów i kaplic naszego kraju o 18.00.
W Pradze, w IV niedzielę Adwentu, 18 grudnia 2011
+ Dominik Duka OP
arcybiskup praski
Dostarczamy wartościowe treści?
Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.
Zobacz także
-
O tradycji udzielania bierzmowania w dzień oktawy...
Niedawno miniona oktawa Wielkanocy to dobra okazja do przypomnienia pewnej tradycji poświadczonej w niektórych źródłach... więcej
-
Posługi współczesnego Kościoła – recenzja ks. dr....
Zostałem jakiś czas temu poproszony o krótki komentarz do książki Dawida Makowskiego „Posługi współczesnego Kościoła.... więcej
-
Proste polskie propria – 4. niedziela wielkanocna
Dzielimy się z Wami nowym projektem Dominikańskiego Ośrodka Liturgicznego: Proste polskie propria to szansa na... więcej
Błażej Matusiak OP
Urodzony w 1970 r., dominikanin, filolog klasyczny, teolog, doktor muzykologii, duszpasterz, katecheta, recenzent muzyczny, eseista i tłumacz, mieszka w czeskiej Pradze, gdzie opiekuje się polską parafią. Publikacje: Hildegarda z Bingen. Teologia muzyki (Kraków 2003); recenzje płytowe w Canorze, cykl audycji „Musica in Ecclesia” w Radiu Józef.