Sługa jest sługą

Komentarz do czytań XXVII Niedzieli zwykłej roku C

Ukrzyżowanie i Święci

Ukrzyżowanie i ŚwięciTemat wierności. Dość niebezpieczny, ze względu na ryzyko wielkich – często: pustych – słów. Może i dobry na kazanie z okazji któregoś tam „lecia” ślubów zakonnych, bądź małżeńskich. Dla jednych zbyt konserwatywny, dla innych niepotrzebny. Tym razem po prostu – jako temat Bożego słowa na niedzielę.

Prorok Habakuk zapewnia mnie, że wierność jest życiodajna. A ja bardziej kojarzę ją z monotonią, z powtarzalnością, z przytaczaną nieraz rymowanką mierny, bierny, ale wierny. Tak jakby skazywała mnie jedynie na nudę i konieczność pogodzenia się z konsekwencjami moich decyzji. Tymczasem sprawiedliwy będzie żyć dzięki wierności. Ona więc rodzi życie, a nie nudę! Wierność zakorzenia, pozwala czerpać z coraz głębszych bogactw łaski i owocuje poczuciem tożsamości. To jest pierwsza dobra nowina w temacie wierności.

We fragmencie ze św. Pawła czytam o rozpalaniu na nowo charyzmatu Bożego. „Na nowo” – te słowa świadczą o Tymoteuszu – ich adresacie, że o czymś zapomniał, coś zgubił, zaniedbał ogień. To napomnienie uczy mnie o wierności, że ona ma być mocniejsza niż upadki, kryzysy, spadki formy i temu podobne. Czy Paweł nie przesadził? Czy to jest dobrze przetłumaczone? Tymoteusz rozpali charyzmat? Tak sam z siebie? Charyzmat już w nim jest. On nie potrzebuje niczego produkować. Wierność to jest dokopywanie się do tlącego się nieustannie we mnie żaru powołania. Taka byłaby druga dobra nowina w komentowanym temacie.

Jezus opowiada o wierności obrazem sługi. Taka jest Jego perspektywa. On przecież tak wypełnia swoje powołanie – przyjąwszy postać sługi. Nauka Jezusa wydaje się oczywista: sługa jest sługą. Jego posiłek będzie na samym końcu, gdy już wszyscy inni się najedzą. Taka jest jego rola i nikogo nie powinno to dziwić. I tu jest sedno sprawy. Sługa powinien być sługą. Tak jak mąż powinien być mężem, żona – żoną, ksiądz – księdzem, a student – studentem. Być tym, kim jestem, i tam, gdzie jestem. Uczynić wszystko. Wykonać, to, co powinienem wykonać. Tylko na tym, i aż na tym polega wierność. Taka jest Ewangelia o wierności głoszona przez naszego Pana.

Ostatnie słowo: A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: Wykonało się! (J 19,30).

Jezu, Świadku Wierny, pomóż mi, gdy przyjdzie czas, tak samo zakończyć moją służbę.

Wojciech Dudzik OP

Zobacz także

Tomasz Dekert

Tomasz Dekert na Liturgia.pl

Urodzony w 1979 r., doktor religioznawstwa UJ, wykładowca w Instytucie Kulturoznawstwa Akademii Ignatianum w Krakowie. Główne zainteresowania: literatura judaizmu intertestamentalnego, historia i teologia wczesnego chrześcijaństwa, chrześcijańska literatura apokryficzna, antropologia kulturowa (a zwłaszcza możliwości jej zastosowania do poprzednio wymienionych dziedzin), języki starożytne. Autor książki „Teoria rekapitulacji Ireneusza z Lyonu w świetle starożytnych koncepcji na temat Adama” (WAM, Kraków 2007) i artykułów m.in. w „Teofilu”, „Studia Laurentiana” i „Studia Religiologica”. Mąż, ojciec czterech córek i dwóch synów.