Spotkanie Papieża z duchowieństwem

Papież rozpoczął przemówienie od złożenia życzeń kardynałowi Józefowi Glempowi z okazji 50. rocznicy jego święceń kapłańskich. Następnie wspomniał Prymasa Tysiąclecia – kardynała Stefana Wyszyńskiego – jako przykład kapłana, który „zawierzając siebie Chrystusowi i Jego Matce – umiał wiernie służyć Kościołowi nawet pośród długotrwałych, bolesnych doświadczeń”.

Benedykt XVI przypomniał zebranym w Archikatedrze św. Jana kapłanom, że „mówiąc «ja» czy «moje» («Ja ci odpuszczam… To jest bowiem ciało moje…»), mówią to nie we własnym imieniu, ale w imieniu Chrystusa”, że nie należą już do siebie, lecz do samego Chrystusa i dlatego nie mogą służyć egoizmowi, a „powinni nieść światu świadectwo o miłości samego Boga”.

Zwrócił uwagę, że ksiądz winien być specjalistą jedynie w dziedzinie życia duchowego, a nie budownictwa, ekonomii, czy polityki i wezwał kapłanów by nie ulegali pokusom relatywizmu i permisywizmu.

Następca św. Piotra wezwał też polski Kościół, „pobłogosławiony przez Boga darem licznych powołań”, by ze swą posługą wychodził również do Polaków przebywających na emigracji. Doceniwszy zasługi polskich misjonarzy i misjonarek wezwał do kontynuowania tego dobrego dzieła.

„Wpatrzeni w Chrystusa, żyjcie życiem skromnym, solidarni z wiernymi, do których jesteście posłani” – życzył na koniec Papież.

pb

Zobacz pełną treść przemówienia