Świadek nadziei
Pozostawiam wpis przed odjazdem w dalekie strony (powrót w połowie marca). Będzie mowa o o. Isnardzie (1910-2003).
Zapamiętane sceny:
O. Isnard jeszcze w miarę sprawny, wychodzący z teczką na miasto – w odwiedziny do chorych, sam przed dziewięćdziesiątką.
Dwoje starszych ludzi napotkanych w atrium krakowskiego klasztoru. Mówią, że o. Isnard błogosławił ich małżeństwo, kiedy był duszpasterzem akademickim w Gliwicach.
Mocny uścisk dłoni o. Isnarda – to było 1 stycznia na dwa-trzy lata przed śmiercią – i słowa: "To może mój ostatni rok".
O. Isnard przyklękający z prośbą o błogosławieństwo. To było w Jarosławiu, w jego rodzinnych stronach. Tam też wyznał nam, że do zakonu poszedł nie tyle z powołania, ile z biedy. Żyjąc dzień po dniu życiem dominikańskim wszedł w to powołanie.
Zgięty w pół, szurający nogami i zaraźliwie uśmiechnięty. Cichy i pogodny. Zdrowie zrujnowane, a w sercu szczęście.
Zmarł mając 93 lata.
W czasie przed ślubami wieczystymi to był dla mnie żywy dowód na to, że warto wytrwać w zakonie. Dziękuję Bogu, że go spotkałem.
Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.
Zobacz także
-
Śpiew Ewangelii – 31 Niedziela zwykła (rok A)
Nie wystarcza, żeby w czasie liturgii Słowo Boże było przeczytane, ma być ono uroczyście głoszone,... więcej
-
Nuty Ewangelii – uroczystość Wszystkich Świętych (rok A)
Nie wystarcza, żeby w czasie liturgii Słowo Boże było przeczytane, ma być ono uroczyście głoszone,... więcej
-
Ordinarium Missae – Gregoriańskie części stałe Mszy...
Zapraszamy do zapoznania się z nagraniami wybranych utworów ze śpiewników Niepojęta Trójco. Tym razem są to gregoriańskie... więcej
Błażej Matusiak OP
Obecnie w dominikańskim klasztorze w Pradze. Publikacje: Hildegarda z Bingen. Teologia muzyki (Kraków 2003); recenzje płytowe w Canorze, cykl audycji „Musica in Ecclesia” w Radiu Józef.