W szalonym świecie król traci głowę dla tancerki i jest gotów oddać jej połowę królestwa. Nic dziwnego: wcześniej stracił głowę dla żony swojego brata. Dodajmy: tancerka jest córką jego żony.

W szalonym świecie dziewczyna grzecznie pyta mamę, o co ma poprosić przybranego tatę. Ewangelista skrupulatnie notuje ciekawe szczegóły: pośpiech dziewczyny (Natychmiast weszła z pośpiechem do króla)i stanowczość jej prośby, a raczej zmianę prośby w żądanie ("Chcę, żebyś mi zaraz dał na misie głowę Jana Chrzciciela"). Nie odnotowuje tylko tego, czy córka Herodiady tupnęła nogą, jak to się zwykle dzieje w podobnych przypadkach.

W szalonym świecie głowa proroka krąży podawana na misie: najpierw kat przynosi ją królowi, potem król podaje dziewczynie, a na koniec dziewczyna matce.

W szalonym świecie spełnia się jedne obietnice, a inne się łamie. Wolno wziąć sobie cudzą żonę, ale nie wolno złamać słowa złożonego w obecności współbiesiadników.

W szalonym świecie religia zapewnia człowiekowi dreszczyk. Święty człowiek napomina króla Heroda, wzbudza w nim lęk i niepokój, ale król chętnie go słucha nie zamierzając okazać posłuszeństwa. Miło obcować z kimś niezwykłym. Niemiło zmienić życie.

W szalonym świecie religia staje się domeną opowieści niesamowitych. Król może sobie wyobrażać, że człowiek, którego ściął, chodzi teraz po świecie z głową na karku. Co więcej: domniemane zmartwychwstanie Jana jest wyjaśnieniem cudów Jezusa.

W tym świecie pojawia się Jan z prostym przesłaniem: Nie wolno ci mieć żony twego brata. Nie wolno i już. Jan nie zastanawia się nad tym, czy Herod i Herodiada są szczęśliwi; czy jej małżeństwo było udane; czy uczucie, które połączyło króla z żoną brata nie było szczere i przemożne; czy Herod nie jest lepszym ojcem dla córki Herodiady niż Filip.

W szalonym świecie Jan Chrzciciel wygląda na bezdusznego formalistę.