Marzy mi się Narodzenie Pańskie bez zakupów, imperatywu starania się o jakieś szczególne rodzaje jedzenia, a nade wszystko bez prezentów. Bez choinki, lampek, bombek i innych świecidełek. Bez kolęd, a w każdym razie większości z tych, które śpiewa się w kościołach. Słowem – że będę nieco sarkastyczny – marzą mi się Święta bez wszystkiego, bez czego Święta to nie Święta.

To były marzenia negatywne, oczyszczenie pola. Mam oczywiście też pozytywne. Chciałbym móc świętować. A nie znam innego sposobu świętowania tajemnic wiary, jak na sposób liturgiczny. I tu się zaczynają schody, ponieważ w naszej kulturze, mało tego, w Kościele (przynajmniej polskim) w ogóle takie myślenie o tym Święcie nie funkcjonuje. Po prawdzie to nie tylko o tym. A człowiek sam sobie liturgii nie odprawi. Tradycja to nie zawsze coś dobrego…

Przepraszam, że ja tu tak w nutę narzekania uderzam. Dość boleśnie odczuwam to, co wydaje mi się całkowitym odwróceniem właściwego porządku. 

Niech nasz nowonarodzony Pan, Słowo przychodzące w ciele, obdarzy Was swoją łaską i swoim pokojem!