Święta Katarzyna ze Sieny

25 marca 1347 roku Lapa Benincas, żona Jakuba – farbiarza ze Sieny, urodziła bliźniaczki – Katarzynę i Joannę.
Katarzyna, gdy miała 7 lat, ponad kościołem Dominikanów zobaczyła w wizji zasiadającego na tronie Pana Jezusa oraz stojących obok apostołów Piotra i Pawła, a także Jana Ewangelistę. Wtedy ślubowała Chrystusowi dziewictwo i zaczęła marzyć o życiu zakonnym.

Skomentuj

Gdy miała 12 lat popadła z tego powodu w ostry konflikt z matką, która zamierzała wydać ją za mąż. Ostatecznie, by zyskać na czasie, za radą swojego kuzyna, dominikanina, Tomasza della Fonte obcięła włosy. Mona Lapa wzięła Katarzynę do uzdrowiska Vignone, gdzie ta zapadła na dziwną chorobę połączoną z gorączką i wysypką. Przekonywała, że jedyne, co może jej przywrócić zdrowie, to wstąpienie do zakonu.

Katarzyna przywdziała tercjarski habit Sióstr od Pokuty św. Dominika, lecz początkowo mieszkała w swoim dawnym pokoju, prowadząc pełne kontemplacji życie ascetyczne. Powróciła do aktywnego życia na wyraźne życzenie Jezusa. Zaczęła z wielkim poświęceniem służyć ubogim i chorym, szczególnie działając w hospicjum „La Scala”, gdzie pielęgnowała trędowatych.

Odkryła powołanie do bardzo aktywnej walki o dobro Kościoła i świata. Pisała listy do najznaczniejszych wówczas osobistości – do papieża, królów, królowych, a także do zwykłych ludzi. Doradzała im, pouczała ich i napominała, nieraz w bardzo bezpośrednich słowach.

W 1374 roku, we Florencji zebrała się kapituła Dominikanów, na którą została zaproszona. Stwierdzono tam, że w jej działalności nie ma nic złego oraz wyznaczono jej przewodnika duchowego, bł. Rajmunda z Kapui – jej późniejszego biografa.

1 stycznia 1375 roku otrzymała święte stygmaty.

To dzięki jej namowom papież Grzegorz XI powrócił do Rzymu. Pod jej wpływem papież Urban VI napisał encyklikę wzywającą do walki o dobro Kościoła. Po schizmie zachodniej stała w obronie prawowitego papieża i jedności Kościoła.

Po długiej chorobie zmarła w Rzymie 29 kwietnia 1380 roku, gdzie przebywała zaproszona przez papieża. Została pochowana w rzymskim kościele Dominikanów Santa Maria della Minerva.

26 czerwca 1461 została kanonizowana przez papieża Piusa II. Jan Paweł II ogłosił ją doktorem Kościoła 4 października 1970 roku. Jest patronką Rzymu (1866, papież Pius IX), Sieny, diecezji Allentown (Pennsylwania, USA), Włoch (1939, papież Pius XI), pielęgniarek (papież Pius XI), kobiet z Akcji Katolickiej (papież Pius X), strażaków, strażników, cierpiących, a także kobiet, które poroniły.

W ikonografii ukazywana jest w habicie dominikańskim, z krzyżem, różańcem, lilią, tiarą, pierścieniem, stygmatami.

Piotr Bator

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także