Święte rany
Na obrazie Caravaggia (i nie tylko u niego) Jezus wprost prowadzi dłoń tak, aby palec mógł zanurzyć się w zranionym boku. Razem ze św. Tomaszem, poznajemy Chrystusa po Jego ranach. Patrzymy i wyznajemy: Pan mój i Bóg mój.
Jak pisze św. Augustyn: Widział i dotykał człowieka, a wyznał Boga, którego nie widział, ani nie dotykał. Potężne wyznanie wiary: uznać, że zabity Żyjący jest Bogiem, Panem żywych i umarłych.
Zdarza się, że odczuwając ból człowiek zakłada pancerz, żeby więcej ran nie doznawać. Rany pozostają wtedy nieuleczone. A przecież mamy lekarstwo: w Jego ranach jest nasze zdrowie.
W ranach Twoich ukryj mnie.
Chwalebne rany, wieczny znak zwycięskiej walki.
Rany Chrystusa – schronienie i lekarstwo.
Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.
Zobacz także
-
Śpiew Ewangelii – 6 niedziela wielkanocna roku...
Nie wystarcza, żeby w czasie liturgii Słowo Boże było przeczytane, ma być ono uroczyście głoszone,... więcej
-
Kraków: Czerwcowe warsztaty śpiewu gregoriańskiego Dies Gregoriani
Od jesieni 2014 roku sekcja polska Międzynarodowego Stowarzyszenia Studiów Śpiewu Gregoriańskiego uruchomiła nowy rodzaj spotkań ze... więcej
-
Kraków: „Kim On jest?” – O Jezusie jako...
W czwartek, 23 maja kolejna katecheza organizowana przez Salę na Górze. Tym razem - o... więcej
-
23 maj
Kraków: „Kim On jest?” – O Jezusie jako Kapłanie w Sali na Górze
W czwartek, 23 maja kolejna katecheza organizowana przez Salę na… więcej
-
1 cze
Kraków: Czerwcowe warsztaty śpiewu gregoriańskiego Dies Gregoriani
Od jesieni 2014 roku sekcja polska Międzynarodowego Stowarzyszenia Studiów Śpiewu… więcej
Błażej Matusiak OP
Obecnie w dominikańskim klasztorze w Pradze. Publikacje: Hildegarda z Bingen. Teologia muzyki (Kraków 2003); recenzje płytowe w Canorze, cykl audycji „Musica in Ecclesia” w Radiu Józef.