Święte rany
Na obrazie Caravaggia (i nie tylko u niego) Jezus wprost prowadzi dłoń tak, aby palec mógł zanurzyć się w zranionym boku. Razem ze św. Tomaszem, poznajemy Chrystusa po Jego ranach. Patrzymy i wyznajemy: Pan mój i Bóg mój.
Jak pisze św. Augustyn: Widział i dotykał człowieka, a wyznał Boga, którego nie widział, ani nie dotykał. Potężne wyznanie wiary: uznać, że zabity Żyjący jest Bogiem, Panem żywych i umarłych.
Zdarza się, że odczuwając ból człowiek zakłada pancerz, żeby więcej ran nie doznawać. Rany pozostają wtedy nieuleczone. A przecież mamy lekarstwo: w Jego ranach jest nasze zdrowie.
W ranach Twoich ukryj mnie.
Chwalebne rany, wieczny znak zwycięskiej walki.
Rany Chrystusa – schronienie i lekarstwo.
Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.
Zobacz także
-
Kraków: Pod hasłem „Stań się tym, co przyjąłeś”...
Dwunasta edycja rekolekcji liturgicznych Mysterium fascinans, zakończyła się w niedzielę 8 września w Krakowie. Do gmachu... więcej
-
Kraków: Koncert Flores Rosarum poświęcony nowej płycie...
W lipcu nakładem Fundacji inCanto ukazała się nowa płyta żeńskiego zespołu Flores Rosarum, zatytułowana Ad caelestem Jerusalem... więcej
-
Margaret Crockett (1961-2019) – in memoriam
Z internetu dowiedziałem się, że w ubiegłą niedzielę zmarła w wieku 58 lat Margaret Crockett,... więcej
-
6 paź
Kraków: Trwają zapisy do Dominikańskiego Studium Filozofii i Teologii
Od października rusza kolejna edycja Dominikańskiego Studium Filozofii i Teologii, działającego… więcej
Błażej Matusiak OP
Obecnie w dominikańskim klasztorze w Pradze. Publikacje: Hildegarda z Bingen. Teologia muzyki (Kraków 2003); recenzje płytowe w Canorze, cykl audycji „Musica in Ecclesia” w Radiu Józef.