Dzisiaj święto św. Łukasza – o antyfonie na wejście i kolekcie
Dzisiejsza liturgia wspomina postać św. Łukasza Ewangelisty. Nie należał on do grona dwunastu Apostołów, stał się jednak świadkiem Chrystusa i towarzysząc św. Pawłowi w jego podróżach misyjnych, głosił światu dobrą nowinę i niósł wszystkim słowa Pana.
Świadczył o nieskończonej miłości Boga, który nie oszczędził samego siebie, by swemu stworzeniu darować prawdziwe życie – zbawienie. Antyfona na wejście mówi „Pełne wdzięku są słowa zwiastuna dobrej nowiny, który ogłasza pokój i obwieszcza zbawienie”. Święty Łukasz był jednym z tych, którzy pozwolili nam poznać Chrystusa, opowiedzieli o nim, zaświadczyli o jego miłości. Pełne wdzięku są słowa zwiastuna radosnej nowiny… bo pełne Prawdy i Miłości, prowadzące do nich. Radosna nowina głoszona przez św. Łukasza wypełnia się w każdej liturgii eucharystii. Przychodząc do Stołu Pańskiego, spotykamy prawdziwego, żywego Chrystusa, który obdarza nas swym życiem i swą miłością. Łukasz nie wędrował z Chrystusem, a jednak przekazał Jego słowa, Jego miłość i jego ofiarę, ogłosił Jego pokój i obwieścił zbawienie. My także mamy świadczyć każdego dnia o Bożej miłości, świadczyć swoim życiem, dzielić się miłością, jaką nas obdarzył Chrystus.
św. Łukasz Ewangelista | Wikimedia
Święty Łukasz kieruje swą Ewangelię do Teofila, ale mówiąc do niego, mówi do wszystkich, którzy pragną prawdziwej Miłości i prawdziwego Szczęścia, do tych, którzy szukają Prawdy po omacku, i do tych, którzy słyszeli już dobrą nowinę, choć nie przeniknęła ona ich życia, nie zmieniła serc. Ewangelia jest dla każdego z nas, bo wszyscy potrzebujemy nawrócenia, każdego dnia, w każdej chwili, ciągle od nowa. Prawda Ewangelii ma przeniknąć naszą codzienność, ma ją wypełnić – Prawda i Miłość, którą jest Chrystus. Prawdą Ewangelii mamy żyć, ale by tak się stało, trzeba pozwolić, by Ona sama zmieniła nasze serca, nasze istnienie. Ona przemieni nas, stale przemienia, pozwala, by słaby człowiek dokonywał rzeczy wielkich, pozawala kochać.
Podczas kolekty słyszymy „Panie Boże, Ty wybrałeś świętego Łukasza, aby przez swoje słowa i pisma objawił misterium Twojej miłości do ubogich, spraw, niech Twoi wyznawcy mają jedno serce i jedną duszę, a wszystkie ludy niech oglądają Twoje zbawienie”.
Świętego Łukasza Pan powołał, by głosił światu dobrą nowinę, by jego słowa, natchnione przez Ducha Świętego, przybliżały wszystkich ludzi do Boga. Dzisiejsza liturgia przypomina wszystkim wiernym, wszystkim nam, że ciągle musimy się odradzać w wierze, ciągle odnawiać swoją wiarę i nieustannie czerpać ze źródła Bożej miłości, ciągle do niego powracać. Jesteśmy poganami, do których mówi św. Łukasz Ewangelista, nasza codzienność to nawracanie się ciągle od nowa, to odkrywanie Chrystusa, każdego dnia, bezustanne poszukiwanie Prawdy, Światła Zbawienia i zachwycenie Miłością.
Z archiwum Liturgia.pl
Dostarczamy wartościowe treści?
Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.
