Święto świętego Tomasza Apostoła

Tomasz (gr. Didymos, co oznacza bliźniak) najprawdopodobniej był ubogim rybakiem pochodzącym z galilejskiej rodziny. Jezus wybrał go do grona dwunastu apostołów. Spośród innych apostołów wyróżnił się jako ten „niewierny”, sceptyk, któremu trudno było przyjąć prawdę. Nie był obecny wśród uczniów, kiedy ukazał się im zmartwychwstały Pan, dlatego też nie potrafił uwierzyć w zapewnienia apostołów. Postawił warunek – uwierzy, jeśli zobaczy Chrystusa i dotknie Jego ran. Kiedy Jezus stanął przed nim, Tomasz przestał wątpić w Jego Zmartwychwstanie.

Niewiele wiadomo o późniejszych losach Tomasza. Wiedzę o nich czerpiemy z tradycji chrześcijańskiej i z apokryfów. Prawdopodobnie po śmierci Jezusa Tomasz udał się do Mezopotamii, aby uzdrowić tamtejszego króla. Stamtąd wyruszył w dalszą podróż do Indii, zaproszony przez króla Gundafora, by wybudować mu pałac. Święty Tomasz nawrócił króla i jego rodzinę i podjął się misji ewangelizacyjnej w Indiach. Odniósł tu wielki sukces duszpasterski – założył kilka kościołów i doprowadził do nawrócenia pogańskiego państwa. Tutaj też poniósł śmierć męczeńską – w Kalaminie w roku 67 został zabity włócznią. Pochowano go w Meliapore koło Madrasu. Miejsce jego śmierci uczczono, budując tutaj największe w Indiach sanktuarium. W III w. relikwie Tomasza zostały przeniesione do Odessy. Od tego czasu 3 lipca obchodzone jest jego święto. Z Odessy relikwie św. Tomasza przewieziono na wyspę Chios, a następnie do Ortony w Italii.

Tomasz Apostoł jest patronem Indii, Portugalii, Urbino, Parmy, Rygi, Zamościa, architektów, budowniczych, geodetów, kamieniarzy, murarzy, stolarzy, małżeństw i teologów. Do niego zanosić należy modlitwy o szczęśliwe małżeństwo.

W ikonografii przedstawia się św. Tomasza jako młodzieńca bądź starca w tunice i płaszczu. Jego atrybuty to kątownica, ekierka (w nawiązaniu do misji budowniczego, jaką realizował w Indiach), kielich, księga, miecz, serce, włócznia (jako narzędzie jego śmierci).