Palma jest ulubionym symbolem u starożytnych artystów. Jest symbolem radości i triumfu. Szymon Machabeusz, po pokonaniu Syryjczyków, urządza uroczysty wjazd do Jerozolimy – wśród śpiewów i muzyki i „z rózgami palmowymi" (l Mach 13, 51). Dla świata chrześcijańskiego palma nabrała większego znaczenia i stała się ulubionym symbolem dzięki uroczystemu wjazdowi Chrystusa do Jerozolimy. Taki mały i uboczny szczegół, jak niesienie i rzucanie palm pod nogi wjeżdżającemu Zbawicielowi, dał później nazwę Niedzieli Palmowej.

Według Psalmisty, palma jest symbolem człowieka sprawiedliwego: lustus ut palma florebit — Sprawiedliwy jak palma się rozkrzewi (Ps 91, 13). W lekcji na Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny mamy zestawienie wiecznej Mądrość z palmą: „Wywyższyłam się jako palma w Kades" (Syr 24 18). W ornamentyce religijnej palma oznacza życie rajskie w niebie albo też tu na ziemi. W cieniu palmy święci szukają wytchnienia i ochłody.

Palma jako symbol zwycięstwa była znana pierwszym chrześcijanom, a to pod wpływem słów Apokalipsy św. Jana, gdzie (7, 9) wyraźnie powiedziano o Świętych, którzy odnieśli zwycięstwo nad potrójną żądzą; „stojący przed stolicą i przed obliczem Baranka, przyobleczeni w szaty białe, a palmy w ręku ich". Odtąd palma jest symbolem zwycięstwa męczenników; z nią przedstawia ich sztuka. W malowidłach katakumbowych motyw palmowy niepoślednie zajmuje miejsce. Chrześcijaństwo zwyciężyło, zwycięża, dlatego w swej sztuce tak chętnie posługuje się symbolem palmy.

Tekst pochodzi z czasopisma „Misterium Christi” z 1931 r.

Phoenix dactylifera, o tym tylko gatunku wspomina Pismo Święte. Palma, wysoka, zawsze zielona, nad wodami w oazach rosnąca, stanowi bogactwo niejednego mieszkańca południowych krajów.

none