Teologia dziecięca – odsłona XXIII

O Imieniu Bożym i nad-przyrodzoności.

Marianna włączyła sobie dzisiaj słuchowisko, pt. Biblia i ty", takie jeszcze na kasetach magnetofonowych (pamiętam je jeszcze z czasów podstawówki, bardzo zacna rzecz). No i tak słucha, słucha, i nagle pyta mnie – zajętego przesypywaniem z Samuelem koparką klocków z podłogi na wywrotkę i do pudełka – "Tato, a jakie jest właściwie prawdziwe imię Boga?"

Odpowiedziałem jej, że sam Bóg powiedział Mojżeszowi, iż Jego imię to "Jestem, który Jestem". A na to ona: "Hm, takie śmieszne trochę, nienaturalne". A po dwóch sekundach namysłu jeszcze: "No tak, ale Bóg nie może być naturalny, skoro stworzył naturę".


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Zobacz także

Tomasz Dekert

Tomasz Dekert na Liturgia.pl

Urodzony w 1979 r., doktor religioznawstwa UJ, wykładowca w Instytucie Kulturoznawstwa Akademii Ignatianum w Krakowie. Główne zainteresowania: literatura judaizmu intertestamentalnego, historia i teologia wczesnego chrześcijaństwa, chrześcijańska literatura apokryficzna, antropologia kulturowa (a zwłaszcza możliwości jej zastosowania do poprzednio wymienionych dziedzin), języki starożytne. Autor książki „Teoria rekapitulacji Ireneusza z Lyonu w świetle starożytnych koncepcji na temat Adama” (WAM, Kraków 2007) i artykułów m.in. w „Teofilu”, „Studia Laurentiana” i „Studia Religiologica”. Mąż, ojciec czterech córek i dwóch synów.