Teologia dziecięca – odsłona XXVII
Tym razem nieco inferno-demonologii jako efekt uboczny szkółki niedzielnej.
W ramach pewnej wewnętrznej reformy wprowadziliśmy ostatnio naszym dzieciom coś na kształt niedzielnej lekcji religii. A ponieważ trudno mówić o niej nie ustaliwszy najpierw rzeczy podstawowych, rozmowa dotyczyła świata, który, jak uczy św, Augustyn, dzieli się na civitas Dei i civitas mundi, która to civitas nader często jest również civitas diaboli. To znaczy tak by to może było mówione, gdybym to ja rzecz prowadził, jako żem jest urodzony jajogłowiec. Ale ponieważ na szczęście była to moja żona, mowa była raczej o królestwie światła i królestwie ciemności.
Momentalne dziecięce skojarzenie przeniosło rozmowę na kategorie nieba i piekła. I tu Marianka, zapytana o piekło rzekła, że jest tam ciemno i płonie ogień. Przyciśnięta do muru, że jak to tak, jest ogień a ciemno, doprecyzowała: „Bo to jest taki ogień, który niczego nie oświeca”. A ciśnięta jeszcze o to, gdzie niebo i piekło się znajdują, zawyrokowała, że jedno i drugie nosimy w sobie.
Ogień, który nie daje światła. „Jeżeli więc światło, które jest w tobie jest ciemnością, jakże wielka to ciemność” (Mt 6,23). Piekło już na ziemi…
Znakomicie koresponduje z tym definicja grzechu sformułowana przez Jagódkę. Grzech to mianowicie robienie tego, czego chce szatan. A czegóż on może chcieć więcej, niż zmienić światło w ciemność, by sprawić, że to co do tej pory było światłem, teraz odbiera możliwość widzenia, by zmienić życie nieba w piekło?
Dostarczamy wartościowe treści?
Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.
Zobacz także
-
Nadzieja zbawienia, nie pewność
Bezpośrednim impulsem do stworzenia tego wpisu jest śmierć Jerzego Urbana i różne komentarze, jakie pojawiły... więcej
-
Teologia dziecięca – odsłona XXX
We wrześniu Marianna napisała jasełka. A w zasadzie nie tyle jasełka, co scenariusz Wigilii Narodzenia... więcej
-
Teologia dziecięca – spotkanie z książką i jej autorem
Fundacja Dominikański Ośrodek Liturgiczny i Liturgia.pl zapraszają na spotkanie z autorem książki „Tylko Bóg wie, czy istnieje.... więcej
Tomasz Dekert
Urodzony w 1979 r., doktor religioznawstwa UJ, wykładowca w Instytucie Kulturoznawstwa Akademii Ignatianum w Krakowie. Główne zainteresowania: literatura judaizmu intertestamentalnego, historia i teologia wczesnego chrześcijaństwa, chrześcijańska literatura apokryficzna, antropologia kulturowa (a zwłaszcza możliwości jej zastosowania do poprzednio wymienionych dziedzin), języki starożytne. Autor książki „Teoria rekapitulacji Ireneusza z Lyonu w świetle starożytnych koncepcji na temat Adama” (WAM, Kraków 2007) i artykułów m.in. w „Teofilu”, „Studia Laurentiana” i „Studia Religiologica”. Mąż, ojciec czterech córek i dwóch synów.