To idzie wiosna
Bracia w samych habitach spacerują przed klasztorem, siedzą na ganku, a na zajęciach nawet sami otwierają okna – rzecz niespotykana dotąd, bo przeze mnie otwarte były skwapliwie zamykane (no, jeden z braci był tu wyjątkiem, może dlatego, iż jest znad morza).
Widać idzie wiosna (niestety, niestety…). Ale po zajęciach z nowicjuszami (jak zawsze) czuję się lepiej, dzięki ich radości, żywotności, a nawet (czasami) zapału do nauki. Ich żarty (chociażby o sporej Minerwie), pomysły co do tłumaczenia, skojarzenia, bezpośrednie pytania, stałe frazy, które może przejdą do historii ich rocznika…
Och, Boże, spraw, żeby żaden z nich nie zginął…
Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.
Zobacz także
-
Ton trzeci. Ton niebiańskiej radości [OKTOECHOS –...
Zdecydowana większość tekstów tego tonu ma najbardziej radosny, przeniknięty światłością charakter. Także jest to ton... więcej
-
Liturgia w soczewce: VI Niedziela Wielkanocna, rok...
„Liturgia w soczewce” to nowa propozycja komentarzy do tekstów liturgii niedzielnej Mszy świętej, byśmy mogli... więcej
-
Dominik Dubiel SJ: Majowe w czasach popkultury...
Od wielu już lat, regularnie pojawiają się głosy wieszczące rychłą śmierć tych form pobożności jako... więcej
Marcin L. Morawski
Filolog (ale nie lingwista) o mentalności Anglosasa z czasów Bedy. Szczególnie bliska jest mu teologia Wielkiej Soboty. Miłośnik Tolkiena, angielskiej herbaty, Loreeny McKennitt i psów wszelkich ras. Uczy greki, łaciny i gockiego. Czasami coś tłumaczy, zdarza mu się i wiersz napisać. Interesuje się greką biblijną oraz średniowieczną literaturą łacińską i angielską. Członek International Society of Anglo-Saxonists, Henry Bradshaw Society.