Tron Dawidowy

Dzisiejsza antyfona do pieśni Zachariasza w polskim przekładzie zupełnie nie wskazuje na swoje biblijne pochodzenie: Mesjasz zasiądzie na tronie Dawida i będzie panował na wieki, alleluja.

Skomentuj

Tymczasem po łacinie jest to wyraźne nawiązanie do Księgi Izajasza 9:6, w wersji Wulgaty – jest to fragment czytany na nocnej mszy Bożego Narodzenia (czyli pasterce): Super solium David et super regnum eius sedebit in aeternum, alleluia. (Na tronie Dawida, nad jego królestwem, będzie zasiadał na wieki.) Lubię słowo "solium" (chociaż na to nie wygląda, pokrewne z czasownikiem sedere), pojawia się też w pieśni Anny, matki Samuela: Pan podnosi z prochu biedaka, aby zasiadał wraz z książętami i solium gloriae teneat, otrzymał stolicę chwały. Ten tekst jest też źródłem do antyfony nieszpornej z III niedzieli Adwentu.

Augustyn pisze, że Bóg nie zesłał dla naszego zbawienia jakiegoś anioła czy archanioła, ale Jedynego Syna. Akurat wczoraj przeglądałem homilie Ælfrica, i w jednej z nich dokładnie takie samo sformułowanie się pojawia. Co wskazuje na doskonałą znajomość Ojców w Anglii X wieku.


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także

Marcin L. Morawski

Marcin L. Morawski na Liturgia.pl

Filolog (ale nie lingwista) o mentalności Anglosasa z czasów Bedy. Szczególnie bliska jest mu teologia Wielkiej Soboty. Miłośnik Tolkiena, angielskiej herbaty, Loreeny McKennitt i psów wszelkich ras. Uczy greki, łaciny i gockiego. Czasami coś tłumaczy, zdarza mu się i wiersz napisać. Interesuje się greką biblijną oraz średniowieczną literaturą łacińską i angielską. Członek International Society of Anglo-Saxonists, Henry Bradshaw Society.