Uroczyste obchody święta Narodzenia NMP w Jerozolimie
W jerozolimskiej bazylice pw. św. Anny, której kustoszami od blisko stu lat są ojcowie biali, odbyły się 8 września tradycyjnie obchody święta Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Kościół ten, pochodzący z czasów wypraw krzyżowych, wzniesiono nad grotą, gdzie - według starożytnej tradycji chrześcijańskiej - miała się urodzić Maryja.
W uroczystej koncelebrze, której przewodniczył o. Paul Silvestre OFM, uczestniczyło kilkudziesięciu kapłanów z różnych zgromadzeń i zakonów, przede wszystkim franciszkanie, oraz z Patriarchatu Łacińskiego. Obecni byli konsul honorowy Francji w Jerozolimie i przedstawiciele Kościołów wschodnich. W obchodach święta uczestniczyli głównie katolicy jerozolimscy, zabrakło natomiast pielgrzymów z zagranicy.
W modlitwie wiernych modlono się o powrót pokoju do Ziemi Świętej i o dojrzałość wiary dla miejscowych chrześcijan, żyjących w trudnych warunkach. Po Eucharystii uczestnicy obchodów zeszli do Groty Narodzenia NMP na cichą modlitwę indywidualną. Zgodnie z tradycją wschodnią gospodarze uroczystości – ojcowie biali – podjęli wszystkich poczęstunkiem w ogrodach przy Sadzawce Owczej.
Obchody święta Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Jerozolimie mają szczególny charakter, gdyż – według najstarszej tradycji chrześcijańskiej, sięgającej II wieku – miała się Ona urodzić w Świętym Mieście, niedaleko Świątyni jerozolimskiej. Jej rodzinny dom – świętych Joachima i Anny – miał się znajdować w pobliżu wspomnianej Sadzawki Owczej.
W Jerozolimie święto to wprowadzono oficjalnie już w V wieku (podczas gdy do Rzymu i Bizancjum dotarło ono w VII w.). Przez stulecia miejscowi wierni i pielgrzymi nawiedzali Grotę Narodzenia Maryi, nad którą wzniesiono wspaniałą bizantyńską bazylikę pw. Narodzenia NMP, którą później zniszczyli muzułmanie. Krzyżowcy, po zdobyciu Jerozolimy, zbudowali w połowie XII w. najpierw kaplicę, a następnie okazałą bazylikę pw. św. Anny, Matki NMP. Po upadku łacińskiego Królestwa Jerozolimy świątynia znalazła się na siedemset lat w rękach muzułmańskich. W tym okresie franciszkanie nieustannie zabiegali o dostęp do Groty Narodzenia NMP i możliwość sprawowania tam liturgii. Dopiero w XV wieku otrzymali na to zgodę sułtana, ale tylko dwa razy w roku: 8 września i 8 grudnia. Do środka franciszkanie musieli dostawać się przez wąskie okno i spuszczać na linie.
W połowie XIX wieku Grota Narodzenia NMP i kościół pw. św. Anny wróciły do Kościoła katolickiego. Opiekę nad sanktuarium powierzono ojcom białym. Po wieloletnich pracach renowacyjnych gotyckiemu kościołowi pw. św. Anny przywrócono dawną świetność.
inf. KAI
Dostarczamy wartościowe treści?
Zobacz także
-
Warszawa: Za miesiąc koncert finałowy warsztatów „In Unintate”
In Unitate (łac. W jedności) to coroczne warsztaty muzyki liturgicznej, podczas których akademickie schole dominikańskie... więcej
-
Liturgia w soczewce: Wielki Czwartek – Msza...
„Liturgia w soczewce” to propozycja komentarzy do tekstów liturgii niedzielnej Mszy świętej, byśmy mogli jeszcze... więcej
-
Proste polskie propria – Niedziela Palmowa czyli Męki Pańskiej
Dzielimy się z Wami nowym projektem Dominikańskiego Ośrodka Liturgicznego: Proste polskie propria to szansa na... więcej