Uroczyste obchody święta Narodzenia NMP w Jerozolimie

W uroczystej koncelebrze, której przewodniczył o. Paul Silvestre OFM, uczestniczyło kilkudziesięciu kapłanów z różnych zgromadzeń i zakonów, przede wszystkim franciszkanie, oraz z Patriarchatu Łacińskiego. Obecni byli konsul honorowy Francji w Jerozolimie i przedstawiciele Kościołów wschodnich. W obchodach święta uczestniczyli głównie katolicy jerozolimscy, zabrakło natomiast pielgrzymów z zagranicy.

W modlitwie wiernych modlono się o powrót pokoju do Ziemi Świętej i o dojrzałość wiary dla miejscowych chrześcijan, żyjących w trudnych warunkach. Po Eucharystii uczestnicy obchodów zeszli do Groty Narodzenia NMP na cichą modlitwę indywidualną. Zgodnie z tradycją wschodnią gospodarze uroczystości – ojcowie biali – podjęli wszystkich poczęstunkiem w ogrodach przy Sadzawce Owczej.

Obchody święta Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Jerozolimie mają szczególny charakter, gdyż – według najstarszej tradycji chrześcijańskiej, sięgającej II wieku – miała się Ona urodzić w Świętym Mieście, niedaleko Świątyni jerozolimskiej. Jej rodzinny dom – świętych Joachima i Anny – miał się znajdować w pobliżu wspomnianej Sadzawki Owczej.

W Jerozolimie święto to wprowadzono oficjalnie już w V wieku (podczas gdy do Rzymu i Bizancjum dotarło ono w VII w.). Przez stulecia miejscowi wierni i pielgrzymi nawiedzali Grotę Narodzenia Maryi, nad którą wzniesiono wspaniałą bizantyńską bazylikę pw. Narodzenia NMP, którą później zniszczyli muzułmanie. Krzyżowcy, po zdobyciu Jerozolimy, zbudowali w połowie XII w. najpierw kaplicę, a następnie okazałą bazylikę pw. św. Anny, Matki NMP. Po upadku łacińskiego Królestwa Jerozolimy świątynia znalazła się na siedemset lat w rękach muzułmańskich. W tym okresie franciszkanie nieustannie zabiegali o dostęp do Groty Narodzenia NMP i możliwość sprawowania tam liturgii. Dopiero w XV wieku otrzymali na to zgodę sułtana, ale tylko dwa razy w roku: 8 września i 8 grudnia. Do środka franciszkanie musieli dostawać się przez wąskie okno i spuszczać na linie.

W połowie XIX wieku Grota Narodzenia NMP i kościół pw. św. Anny wróciły do Kościoła katolickiego. Opiekę nad sanktuarium powierzono ojcom białym. Po wieloletnich pracach renowacyjnych gotyckiemu kościołowi pw. św. Anny przywrócono dawną świetność.

inf. KAI