Jak poinformował rzecznik Stolicy Apostolskiej, ks. Federico Lombardi SI, uroczystościom beatyfikacyjnym będzie przewodniczyć w Watykanie osobiście Benedykt XVI. Z kolei Prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych podkreślił, że prace procesowe odbywały się bez żadnej taryfy ulgowej. Wprost przeciwnie, dodał kard. Angelo Amato, cały proces był drobiazgowo badany po to, by odrzucić jakiekolwiek wątpliwości i pokonać wszystkie trudności. Jak zauważa z kolei postulator w procesie beatyfikacyjnym, ks. Sławomir Oder, taka postawa stanowiła odpowiedź na prośbę Benedykta XVI o to, by pracować szybko i rzetelnie.

„W praktyce dzisiejsza decyzja Ojca Świętego oznacza to, że zakończył się etap kanoniczny procesu. Doszliśmy do ostatniego momentu, w którym Papież swoim autorytetem potwierdził, że wyniki przeprowadzonych badań pozwalają na uznanie, iż cud przypisywany wstawiennictwu Jana Pawła II, które doprowadziło do uzdrowienia francuskiej zakonnicy z choroby Parkinsona, rzeczywiście miał miejsce. Cud ten jest potwierdzeniem przekonania ludu Bożego o świętości Jana Pawła II” – powiedział Radiu Watykańskiemu ks. Sławomir Oder. 

Beatyfikacja (łac. beatificare – wyróżniać) to akt kościelny, uznający osobę zmarłą za błogosławioną, zezwalający na publiczny kult, ale o charakterze lokalnym (np. w danej diecezji). We wczesnym średniowieczu beatyfikacji dokonywano spontanicznie, później wymagana była zgoda Synodu Biskupów i Stolicy Apostolskiej. Od roku 1634 beatyfikację może zatwierdzić tylko papież; proces beatyfikacyjny regulowany jest przez konstytucję apostolską Divinus Perfectionis Magister wydaną 25 stycznia 1983 roku przez papieża Jana Pawła II.

Choć często przyrównuje się lub nawet utożsamia akt beatyfikacji i kanonizacji, w rzeczywistości ich sens jest różny. Beatyfikacja oznacza zezwolenie Kościoła na rozpoczęcie kultu publicznego; którego zewnętrznym wyrazem jest odsłonięcie wizerunku nowego Błogosławionego, który do chwili liturgicznego ogłoszenia dekretu beatyfikacyjnego pozostaje zasłonięty. Dopiero od tego momentu będzie dozwolone umieszczanie w świątyniach portretów Jana Pawła II, zanoszenie modlitw czy litanii za jego wstawiennictwem oraz budowanie świątyń pod jego wezwaniem – choć niestety takie przypadki, często zakamuflowane ich nieoficjalnym charakterem, już zaczęły się pojawiać, w Polsce i poza jej granicami. Wiele świątyń i kaplic zbudowano w ostatnich latach także z myślą o nadchodzącej beatyfikacji, zostawiając miejsce na portrety lub nadając tymczasowych patronów, co oczywiście także sprzeciwia się woli Kościoła.

Dekret beatyfikacyjny jest więc dokumentem o charakterze dyscyplinarnym, w odróżnieniu od dekretu kanonizacyjnego, który ma charakter doktrynalny, ponieważ wydający go papież potwierdza swym autorytetem i podaje do wierzenia, że dana osoba jest już w niebie, a jej kult jest obowiązujący dla całego Kościoła.

Jan Paweł II zmarł 2 kwietnia 2005 r. Jego pontyfikat jest uznawany za najdłuższy, po pontyfikacie świętego Piotra i bł. Piusa IX – był papieżem przez 26 i pół roku (9666 dni). Sam Jan Paweł II o wiele więcej osób beatyfikował (1338) i kanonizował (482) niż jakikolwiek wcześniejszy papież.

rv/mw

Uważasz, że nasze treści są wartościowe?

Przekaż 1,5% podatku dochodowego na rozwój serwisu Liturgia.pl,
wpisując w zeznaniu podatkowym numer KRS: 0000 354 036

Więcej informacji
i nasz film

Wypełnij zeznanie
online za darmo

Zamów przypomnienie
kiedy chcesz

Zarekomenduj nas
swoim znajomym