Wdzięczność

Tydzień był bogaty w piękno. Trzeba będzie napisać co najmniej o jednej z dwóch wystaw i wspomnieć o koncercie. Na koniec tygodnia: dzień św. Dominika. Jak dobrze ucieszyć się tym, że on kocha swoich braci i o nich pamięta!

Kocham jego radosną odwagę – przemierzanie heretyckich wiosek ze śpiewem na ustach. Odwaga połączona z zaufaniem Bogu: pamiętny gest rozesłania braci.

Jego troska o każdego – w modlitwie (Co się stanie z grzesznikami?) i w rozmowie (słynna dysputa z właścicielem gospody).

Zatopienie w modlitwie, wyrażanej ciałem, osnutej wokół Ewangelii. Zarazem niezrównana otwartość na ludzi, tak że powiada się o nim: Tempore diurno cum fratribus sociisve nemo communior, nemo iucundior. Jak dobrze oddać owo communior – stopień wyższy od communis = wspólny, powszechny, ale i towarzyski, uprzejmy? O. Mirosław Wylęgała tłumaczy tak: Za dnia nie było nikogo, kto bardziej niż on byłby obecny wśród braci, ani nikogo, kto byłby bardziej radosny.

Jestem mu wdzięczny za nasz sposób życia: za trud codziennego braterstwa, za zaproszenie do poznawania Bożej Mądrości, za to dzieło miłosierdzia, jakim ma być nasze kaznodziejstwo.

A w jego uroczystość wszystko było jak należy: franciszkanie prowadzący sumę i głoszący słowo; stół Eucharystii, stół słowa i stół braterskiego posiłku.

Z graduału wydanego w 1928 roku cytuję modlitwę: Pie pater Domínice, tuórum memor óperum, sta coram summo júdice pro tuo cœtu páuperum.

Święty Ojcze Dominiku, pomny na twe dzieła, wstawiaj się przed Najwyższym Sędzią za twym ubogim zgromadzeniem.

Ta rymowana modlitwa ma dwa piękne muzyczne opracowania: w formie antyfony oraz jako werset allelujatyczny. To drugie do posłuchania na wspaniałej płycie Ensemble Cantilena Antiqua z chorałem o św. Dominiku.

Jako ciekawostka: procesja na cześć św. Dominika na Malcie.


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Zobacz także

Błażej Matusiak OP

Błażej Matusiak OP na Liturgia.pl

Urodzony w 1970 r., dominikanin, filolog klasyczny, teolog, doktor muzykologii, duszpasterz, katecheta, recenzent muzyczny, eseista i tłumacz, mieszka w czeskiej Pradze, gdzie opiekuje się polską parafią. Publikacje: Hildegarda z Bingen. Teologia muzyki (Kraków 2003); recenzje płytowe w Canorze, cykl audycji „Musica in Ecclesia” w Radiu Józef.