Wszystko jest darem

Liturgia słowa: Flp 1,18b–26; Łk 14,1.7–11

Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony (Łk 14,11).

To stwierdzenie Pana Jezusa pada kilka razy w Ewangeliach. Raz w kontekście służby dla królestwa Bożego (zob. Mt 23,12). Innym razem na zakończenie przypowieści o faryzeuszu i celniku w świątyni w kontekście modlitwy, która dochodzi do Boga. W dzisiejszej Ewangelii w kontekście uczty. Ale uczta w Piśmie Świętym, a w szczególności przy obecności Pana Jezusa, kojarzy się z ucztą niebieską.

Wydaje się więc, że i w tym przypadku Pan Jezus mówi o wywyższeniu i poniżeniu przez Boga. Jakub napisze w swoim Liście: Bóg sprzeciwia się pysznym, pokornym zaś daje łaskę (Jk 4,6).

Pycha polega na wysokim mniemaniu o sobie i swojej wielkości. Zapomina ona o podstawowej prawdzie: wszystko, co posiadamy, mamy od Boga. Wszystko jest darem, i dlatego nie mamy się czym chlubić sami z siebie. Nasza radość i chluba pochodzą od Chrystusa, z którym jesteśmy zjednoczeni. Świadomość, że sami nic nie możemy uczynić, że wszystko możemy w Chrystusie i przez Niego, zasadniczo ustawia nas w świecie i życiu.

Święty Paweł był kimś, kto to doskonale rozumiał i doświadczał tego w swoim życiu. Do swoich umiłowanych uczniów w Filipii pisze: Dla mnie bowiem żyć – to Chrystus, a umrzeć – to zysk (Flp 1,21).

Włodzimierz Zatorski OSB

Fragment książki „Rozważania liturgiczne na każdy dzień”, t. 5, Tyniec 2010. Zapraszamy do zapoznania się z ofertą Wydawnictwa Benedyktynów Tyniec.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także