Z Bobkowskiego – o pięknie

Chyba mi się upiekło: obiecanego rozważania na kanwie J 19 wciąż nie spełniłem, ale dyskusja o interpretacji Pisma świętego już wygasła. Co się odwlecze, to nie uciecze. Obietnica zostanie spełniona, ale już w innym kontekście. Cóż, nie ma czasu na pisanie, a tym bardziej czytanie blogów. Tymczasem krótki wypis ze Szkiców piórkiem Andrzeja Bobkowskiego.

Noc jest gorąca. Leżę na koniczynie i mam przed oczami wzgórze, a na nim, na tle ciemnego nieba rysuje się ostro dach małego kościoła. Dzwonią dzwony – jeden większy i stado mniejszych. Dzwonią. A czarne cyprysy, łąki, pola i winnice niosą ich dźwięk, podają sobie coraz dalej, coraz słabiej. Słucham i patrzę. Piękno może być tak samo trudne do zniesienia jak ból. Można je znosić tylko do pewnej granicy, przeżywać do pewnej głębokości. I potem mdleje się wewnętrznie.

Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także

Kraków: Koncerty śpiewu gregoriańskiego podczas „Ad Fontes Tynecenses”

W październiku 2020 roku w Opactwie Tynieckim rozpocznie się cykl konferencji naukowych, które mają się... więcej
Kraków: „Fami cantar” – otwarty kurs z...

W ramach Studiów Podyplomowych z Monodii Liturgicznej w Krakowie odbędzie się otwarty kurs z Patrizią... więcej
Tarnobrzeg: „Exsultate, jubilate!” – pierwszy z cyklu koncertów...

Tarnobrzescy dominikanie po przerwie wznawiają cykl koncertów „Muzyka u Matki Bożej Dzikowskiej”. Tym razem będzie... więcej