W ostatnich tygodniach jej stan zdrowia gwałtownie się pogorszył a ostatnie 6 dni życia było już umieraniem w wielkim cierpieniu, choć do ostatniego dnia była przytomna. W czasie choroby bliscy i przyjaciele modlili się o jej zdrowie, mając nadzieję na cudowne uzdrowienie. Uzdrowienie byłoby na pewno fantastycznym darem miłości Boga. Ale w jej umieraniu objawił się cud jeszcze większy. Krystyna odchodziła świadomie i spokojnie. Chciała żyć, ale przez wiarę zaakceptowała wydarzenia swojej historii jako dar Boga. Akceptowała cierpienie i bez lęku (ale i bez rezygnacji) akceptowała umieranie. W jej umieraniu objawiło się zwycięstwo Jezusa nad śmiercią – zasypanie przepaści. Pogrzeb był piękny. Ludzki ból jej bliskich nie był rozpaczą, był przeniknięty wiarą i nadzieją. Krystyna dopełniła swego udziału w Passze Jezusa.

Krysiu, było dla mnie łaską Ciebie poznać, być przy Twoim odchodzeniu i mówić słowo na Twoim pogrzebie. Proszę, módl się za mnie po drugiej stronie, żebym się wreszcie nawracał i całym sobą uwierzył Jezusowi, jak Mu uwierzyłaś Ty.

"Niech umrę śmiercią sprawiedliwych! Niechaj taki jak ich będzie mój koniec!" (Lb 22, 10)

Uważasz, że nasze treści są wartościowe?

Przekaż 1,5% podatku dochodowego na rozwój serwisu Liturgia.pl,
wpisując w zeznaniu podatkowym numer KRS: 0000 354 036

Więcej informacji
i nasz film

Wypełnij zeznanie
online za darmo

Zamów przypomnienie
kiedy chcesz

Zarekomenduj nas
swoim znajomym