Źdźbło i belka
Ewangelia nie dzieli ludzi na tych z belką i tych z źdźbłem w oku. Ona w ogóle nie zajmuje się klasyfikacją, tylko apeluje o czystość spojrzenia.
Nieprzyjemne odkrycie: mój bliźni ma w oku źdźbło – coś, co zaciera jasność spojrzenia; coś, co wykrzywia osąd. Jeszcze bardziej przykra wiadomość: w moim oku tkwi belka.
Wezwanie, żeby usunąć belkę z własnego oka, to dobra nowina. Jej treścią nie jest zachęta: dojdziesz do stanu, w którym wreszcie z czystym sumieniem będziesz mógł wszystko i wszystkich osądzić. Co zatem mówi dobra nowina o źdźble i belce? Mówi, że trzeba zacząć od siebie; że miłosierdzie wobec innych zaczyna się od przyjęcia miłosiernego osądu nad sobą samym. To dobra nowina, bo mówi o tym, że stać nas na czystsze spojrzenie i jaśniejszy sąd.
Obłudna gotowość wypominania innym ich winy z zapomnieniem o własnych błędach może zostać pokonana.
Dostarczamy wartościowe treści?
Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.
Zobacz także
-
Kościół w Niemczech: Kobieta Sekretarzem generalnym Episkopatu
Do niedawna nie było jeszcze wiadomo, kto zostanie nowym Sekretarzem generalnym Konferencji Episkopatu Niemiec. W... więcej
-
„Słuchanie na modlitwie” – Recenzja książki Benedicta...
Jedną z najpiękniejszych definicji modlitwy jaką znam to ta usłyszana wiele lat temu, kiedy przygotowałem... więcej
-
Śpiew Ewangelii – 2 niedziela Wielkiego Postu, rok B
Nie wystarcza, żeby w czasie liturgii Słowo Boże było przeczytane, ma być ono uroczyście głoszone,... więcej
Błażej Matusiak OP
Obecnie w dominikańskim klasztorze w Pradze. Publikacje: Hildegarda z Bingen. Teologia muzyki (Kraków 2003); recenzje płytowe w Canorze, cykl audycji „Musica in Ecclesia” w Radiu Józef.