Teolog i dziennikarka. Na świecie obecna od ponad 30 lat. W szkole jako katechetka – 10 razy krócej. Na lekcjach pyta z pytającymi. Szuka z szukającymi. Wierzy z wierzącymi i wierzy w „niewierzących”. Modli się ze wszystkimi i za wszystkich. Do pracy ma pod górkę. A w pracy uczy siebie i innych, że do nieba idzie się zwyczajnie – pod górkę lub nie – po ziemi.
Niedzielnik C – to drugi z czterech części cyklu komentarzy do niedzielnych czytań w roku C autorstwa Adama Szustaka OP. Obejmuje niedziele od Adwentu 2021 do Chrystusa Króla 2022. ...
Mogłoby się wydawać, że „Mądrość mnichów z góry Athos” to nie jest lektura dla każdego. Najprędzej sięgnąłby po nią człowiek pokroju jej autora. To znaczy ktoś tak zafascynowany chrześcijaństwem Wschodu jak Alain Durel, który sam swego czasu prowadził życie pustelnika i to on wybrał apoftegmaty mieszkańców Świętej Góry, zaprezentowane w książce. ...
Kiedy Sługa Boży Franciszek Maria od Krzyża Jordan, założyciel salwatorianów i salwatorianek, pisał poniższe słowa, był trzydziestolatkiem z wielkimi pragnieniami. Najważniejszym z nich było zostać świętym. Już jutro – 15 maja 2021 roku wreszcie się to oficjalnie potwierdzi – prosty, niemiecki kapłan, cały oddany Bogu i ludziom – zostanie włączony w poczet błogosławionych...
Święto Objawienia Pańskiego jest świętem samego Jezusa i Jego szczególnych gości z daleka. Dla mnie, zwłaszcza w tym roku, to także święto wyjątkowych Bożych i ludzkich darów, które zmieniły moje życie. (więcej…)
Byłam kiedyś wychowawcą klasowym. Katecheta rzadko nim bywa. Trafiłam do klasy na zastępstwo. Miałam być z nimi pół roku, koniec końców – „odprowadziłam” ich do matury.
Czasami moje życie zaczynają zmieniać ludzie, których właściwie nie znam. Których nigdy nie widziałam. I którym nie mam jak uścisnąć dłoni i powiedzieć z uśmiechem, prosto w oczy: dziękuję.
Od momentu ogłoszenia przez Papieża Franciszka, że Światowe Dni Młodzieży 2016 odbędą się w Krakowie minęły trzy lata. Ciągle jeszcze brzmi w moich uszach radość młodzieży zgromadzonej wówczas tłumnie w Bazylice Miłosierdzia Bożego. Prawie jednym głosem wołali: „Dziękujemy!”. Wiele się w ciągu tych lat działo. A teraz już tylko chwila. Ostatnia prosta.
Pierwszy wpis na tym blogu pojawił się w październiku 2012 roku. Już trzy lata staram się być „Katechetą Obecnym”. Tutaj w sieci, bo w szkole jestem katechetą obecnym trochę dłużej (i Bogu niech będą dzięki!). Nie mogę się doczekać jutra, by znów zacząć nowy rok spotkań z uczniami. Ci, którzy czytają bloga, wiedzą dlaczego.
W tym roku szkolnym musiałam zapamiętać dwa razy więcej twarzy niż zwykle. By je dobrze ujrzeć – w podstawówce trzeba było się pochylić. W liceum - najczęściej podnieść głowę. Każda z tych twarzy – i sześciolatków i siedemnastolatków – ma swoją historię. Historię, która już na zawsze łączy się z moją historią. I chwała...
„Dzień dobry, ile ma pani tych pączków?” „1, 2, 3, 5, 9,... 17.” – „To wszystkie!” – Paweł pojechał i kupił, bo było już późno, a my byliśmy od rana w szkole, głodni i trochę zmęczeni. W końcu uczniowie mieli swoje lekcje, ja swoje. A po nich, dość późnym popołudniem przygotowywaliśmy jasełka.
Święta coraz bliżej. Odkąd jeżdżę w weekendy na studia do Krakowa widzę, że właściwie "są" już tam od dwóch tygodni. W radio niemalże od początku Adwentu słychać kolędy polskie i zagraniczne piosenki o świętach z nieśmiertelnym „Last Christmas” na czele.
"Daj mi zdolność dostrzegania dobrych rzeczy w nieoczekiwanych miejscach i niespodziewanych zalet w ludziach; daj mi Panie łaskę mówienia im o tym." św. Tomasz z Akwinu
