Urodzony w 1979 r., doktor religioznawstwa UJ, wykładowca w Instytucie Kulturoznawstwa Akademii Ignatianum w Krakowie. Główne zainteresowania: literatura judaizmu intertestamentalnego, historia i teologia wczesnego chrześcijaństwa, chrześcijańska literatura apokryficzna, antropologia kulturowa (a zwłaszcza możliwości jej zastosowania do poprzednio wymienionych dziedzin), języki starożytne. Autor książki „Teoria rekapitulacji Ireneusza z Lyonu w świetle starożytnych koncepcji na temat Adama” (WAM, Kraków 2007) i artykułów m.in. w „Teofilu”, „Studia Laurentiana” i „Studia Religiologica”. Mąż, ojciec czterech córek i dwóch synów.
Dawno temu, czytając Inne sprawy Michała Zioło, jedno zdanie wpadło mi w oko i zostało w pamięci aż do dzisiaj. Parafrazując jego słowa (nie jestem wcale pewny czy dobrze je pamiętam): "Nieufnie podchodzę do wszystkich, którzy w imię religii negują czy deprecjonują wytwory ludzkiej kultury."
Od dawna już myślę o tym, żeby zapisywać gdzieś niektóre wypowiedzi moich córek. Niestety aż do tej pory zaniedbywałem to i wiele tych perełek ludzkiej myśli zginęło bezpowrotnie. A czasem były takie, że wgniatały w fotel - tym lepsze, że wygłaszane bez świadomości:).
"Jezu niepojęty, czemu nie z panięty? Nie w pałacuś jest złożony, w lichej szopie narodzony i mędzy bydlęty. Niewinny baranku, drżysz na gołym sianku. Czem nie w złotej kolebeczce?"
Dzięki Ojcze Marku za ten wpis! W naszym myśleniu o liturgii często jest coś dziwnego, a powiedziałbym nawet, że trochę przerażająco nieludzkiego. Takie rzeczy jak uczucia, zmysły, przyjemność itp. traktujemy podejrzliwie, jako coś niższego, gorszego, co trzeba w nieco policyjny sposób kontrolować.
Od ponad roku mieszkam na głębokiej małopolskiej wsi. Decyzji tej generalnie nie żałuję, jedna tylko rzecz jest dla mnie źródłem głębokiej frustracji. Jest nią liturgia sprawowana w mojej parafii. Lata spędzone w dominikańskiej "Beczce" nauczyły mnie tego, że liturgia jest ważna. Nie tego, że liczą się estetyczne uniesienia, ale tego, że jest ona spotkaniem z...
Tytuł ten przyszedł do mnie trochę trochę jak iluminacja i przez kolejnych parę dni powoli dochodziłem do tego, "dlaczego" jest najlepszy dla określenia generalnego zamysłu stojącego za tym blogiem. Ponieważ jednak, zwłaszcza w swojej drugiej części, może on brzmieć trochę hermetycznie, postanowiłem pobawić się w hermeneutę własnego pomysłu i stąd niniejszy tekst...
Na początku września br. „Tygodnik Powszechny” podał informację, że zgodnie z zaleceniem Benedykta XVI, prefekt Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, kardynał Francis Arinze, przesłał do wszystkich konferencji episkopatów na świecie rozporządzenie, w świetle którego należy odejść od używania imienia „Jahwe” w liturgii...
Co oznacza skrót IHS? Często spotykam go w kościołach i w innych miejscach kultu, ale nigdzie nie znalazłem jego rozwinięcia. (więcej…)
