Dominikanin. Zainteresowany śpiewem kościelnym i teologią św. Tomasza z Akwinu. Współpracuje z dominikańskim Kolegium Filozoficzno-Teologicznym i Dominikańskim Studium Filozofii i Teologii w Krakowie. Wymieniany wśród przyjaciół Dominikańskiego Ośrodka Liturgicznego. Związany z międzynarodowym festiwalem muzyki dawnej „Pieśń naszych korzeni” w Jarosławiu. Zwalcza fałszywą tezę, jakoby był założycielem tego festiwalu, rozsiewaną przez faktycznych założycieli. Kiedyś krótko kantor klasztoru na Służewie w Warszawie i opiekun działającego tam wówczas nieformalnego bractwa śpiewaczego. Swego czasu opiekun serii koncertów muzyki dawnej „Gdy muzyka była młodsza” w klasztorze w Łodzi.
Ile razy śpiewaliście w tym Poście "Krzyżu Święty"? Ja kilka, choć nie w całości. Tak się składa, że polskie pieśni wielkopostne to prawie zawsze pieśni pasyjne. Do niedawna zwyczaj podpowiadał i zachęcał, by śpiewać je – także podczas Mszy świętej – od początku Wielkiego Postu.
Fascynujące jest napotykanie co krok związków rodzimej kultury z dziedzictwem chrześcijańskiego Zachodu. Posiadamy krocie językowych skarbów, dokumentujących, jak głęboko polska kultura była wkorzeniona w kościelną tradycję łacińską. Wraz z nią przyswajała sobie pierwiastki jeszcze starsze.
Czy przyczyną porażek nie jest planowanie działań liturgicznych jako wydarzeń jednorazowych? Niby wiadomo, że do istoty liturgii należy powtarzalność i cykliczność. Że w ten sposób pamięć napełnia się świętymi tekstami (i melodiami). Że, co więcej...
Długi artykuł, obwieszony przypisami, nie pasuje najlepiej do bloga. Mimo wszystko, trudno było rozpocząć go inaczej niż od małej „summy” o śpiewie modlitewnym. Artykuł zawdzięcza swoje istnienie zamówieniu ze strony braci Janusza Pydy i Wojciecha Dudzika, redaktorów „Teofila” o pobożności ludowej (tu podziękowanie dla nich). Tam też się ukazał....
Kocham Adwent. Od lat odnajduję jego ducha w polskich pieśniach adwentowych. Ponieważ jestem szczęściarzem, mam okazję śpiewać je razem z innymi podczas rorat, zgodnie ze starym zwyczajem. Co jest tak cennego w Adwencie?
Effatha Wiele praktycznych konsekwencji w odniesieniu...
Źródła i skutki chaosu Niełatwo zgromadzone w tym artykule refleksje skonfrontować z sytuacją we współczesnej kulturze. Analiza zmian, jakie się dokonują w jej sferze, jest zadaniem ogromnym...
Ut fidelium voces resonare possint Przyjrzawszy się układowi treści w pieśniach, łatwiej zrozumieć miejsce, jakie przyznaje religijnemu śpiewowi ludu (...
Cztery etapy modlitwy Pieśni nabożne w dużym stopniu respektują monastyczny schemat czterech etapów modlitwylectio – meditatio – oratio – contemplatio, z których każdy kolejny wyrasta z poprzedniego41. Aby się o tym przekonać,...
Pan, moja moc i pieśń Konsekwencją pochodzenia od Boga i związku z pobożnością jest charakterystyczne nacechowanie śpiewu religijnego siłą i mocą. Tradycja zachowała sposób śpiewania, polegający na tym, że śpiewający się nie oszczędza. Używa pełnego głosu, takiego jaki otrzymał od Boga, bez manipulowania nim, by osiągnąć taki czy inny “efekt”,...
Działanie Ducha Świętego w człowieku owocuje uczynkami miłości, do których przynagla On tych, w których przebywa. Do uczynków tych należy także śpiew.
Śpiewający pełnym głosem kościół lub pobożne zgromadzenie w domu – widok dla wielu dziś rzadki, przez niektórych może nigdy nie spotkany. Tym bardziej gdy się uściśli, że chodzi o społeczność złożoną z przedstawicieli różnych pokoleń, a nawet taką w której – poprzez repertuar – jest miejsce dla pokoleń, które już odeszły....
