Boża Obietnica: Jezus – Jednorodzony Syn Boga

Parafraza ewangelicznego tekstu – może nie zgorszy, a pomoże w tym, by stał się bliski sercu.

Na początku było Słowo Obietnicy[1], a Obietnica była u Boga,
i Bogiem była Obietnica.
Ona była na początku u Boga.
Wszystko przez Nią się stało, a bez Niej nic się nie stało, co się stało.
W Niej było życie, a życiem ludzi była Światłość,
a Światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła.

Pojawił się człowiek posłany od Boga – Jan mu było na imię.
Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o Światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego.
Nie był on Światłością, lecz [został posłany], aby zaświadczyć o Światłości.

Była Światłość prawdziwa, która, gdy na „świat” przychodzi, oświeca każdego człowieka.
Była na „świecie” i „świat” przez Nią stał się, lecz „świat” Jej nie poznał.
Przyszła do swojej własności, a swoi Jej nie przyjęli.
Wszystkim tym jednak, którzy Ją przyjęli, dała moc, aby stali się dziećmi Bożymi.

Tym, którzy wierzą w imię Jej – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga zostali zrodzeni.
A Obietnica stała się ciałem i rozbiła namiot wśród nas.
I oglądaliśmy Jej chwałę,
Chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.

Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: „Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, stoi przede mną, bo pierwej był niż ja.
Z Jego pełni wszyscyśmy otrzymali łaskę po łasce.”
Podczas, gdy Prawo zostało dane przez Mojżesza, ułaskawienie i prawda przyszły przez Jezusa Pomazańca.
Boga nikt nigdy nie widział.
Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca – On wyjaśnił.

Parafraza jest kontrolowana:

1. Słowo obietnica zastępuje wyraz „słowo”, który jest w tekście, jako propozycja interpretacyjna
2. Janowy „kosmos” – świat zapisano w cudzysłowach, by uzmysłowić, że nie chodzi tu o cały stworzony świat – wpis sprzed roku zatytułowany: „Świat”
3. Zamiast „Słowo”, którym w BT tłumacz uzupełnia tekst, używam „Światłość”, na co pozwala wskazywana przez egzegetów dwuznaczność gramatyczna w wersecie dziewiątym www.babelnet.pl.

Taka parafraza kieruje wzrok ku Światłości. Każe pytać o to, jak Jezus – Jednorodzony Syn Boga „oświeca” każdego.

 


[1] Rdz 3.15.


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Zobacz także

Marian Grabowski

Marian Grabowski na Liturgia.pl

Dr hab. fizyki teoretycznej, profesor zwyczajny nauk humanistycznych. Kierownik Zakładu Filozofii Chrześcijańskiej Wydziału Teologicznego UMK w Toruniu. Zajmuje się aksjologią nauki, etyką, antropologią filozoficzną. Autor m.in. książek: "Historia upadku", "Pomazaniec. Przyczynek do chrystologii filozoficznej", "Podziw i zdumienie w matematyce i fizyce".